--------------------------------------------------------------------------------
Sterk nr.49 - Sterke verhalen van mensen met een handicap - maart 2024
--------------------------------------------------------------------------------

VELE SOORTEN ONDERSTEUNING MAKEN HET VERSCHIL

Het is belangrijk om kinderen met een (vermoeden van) handicap zo vroeg mogelijk
te ondersteunen. Want zo krijgen ze meer ontwikkelingskansen. Bovendien heeft
die hulp vaak ook een positieve impact op het gezin. Ouders krijgen concrete
tips, leren hun kind beter begrijpen en voelen zich gesteund.

Ook later blijven hulp en ondersteuning natuurlijk belangrijk. In dit nummer
vertellen Robbe en Leontien, twee jongeren met een visuele handicap, hoe
rechtstreeks toegankelijke hulp hun schoollopen vlotter maakt – ook bij grote
overgangen – en bovendien voor meer inclusie zorgt.

Hulpmiddelen dragen daar ook toe bij. Dat blijkt uit de verhalen van Maxime en
Bau, ook twee mensen met een visuele handicap, voor wie hulpmiddelen onmisbaar
zijn om te kunnen leven, studeren en werken. Hulpmiddelen geven hen vrijheid,
comfort en autonomie.

In dit nummer besteden we speciale aandacht aan verschillende soorten
ondersteuning voor blinden en slechtzienden. Daarbij komt één ding duidelijk
naar voren: hulp op maat is voor iedereen een absolute must.

Liesbeth Van Houdt
Hoofdredacteur Sterk


--------------------------------------------------------------------------------

WIST JE DAT JE STERK KAN BELUISTEREN?

Sterk is in gesproken Daisy-vorm op cd te verkrijgen en is ook te beluisteren
via het platform Anderslezen en de Anderslezen-app. Beschik je al over een
Anderslezen-account (via Luisterpunt, Kamelego of Transkript)? Dan kan je
aangeven dat je Sterk op je boekenplank wenst.

Nieuwe geïnteresseerden kunnen een Anderslezen-account aanmaken.

Je kan de gewenste luistervorm aanvragen bij Transkript: T 011 23 07 61
luistertijdschriften@transkript.be

--------------------------------------------------------------------------------

VROEGBEGELEIDING

HET BELANG VAN VROEGBEGELEIDING

Hoe vroeger kinderen met een handicap ondersteuning krijgen, hoe beter. Niet
alleen voor het kind, ook voor de ouders en het gezin. Die ondersteuning
varieert van rechtstreeks toegankelijke thuisbegeleiding tot intensieve
ondersteuning. Alles gebeurt op maat, zoals blijkt uit de verhalen van de
gezinnen van Adam en Aaron.

Quote: “Als Adam iets wil of pijn heeft, kan hij dat niet vertellen. Wat zich
soms vertaalt in moeilijk te begrijpen gedrag.”

Marzouk Aberkan en Fatiha El Aissati hebben 5 kinderen. “Adam is een
nakomertje. Hij is 17 jaar jonger dan zijn jongste zus. Het leven biedt
verrassingen”, lacht Marzouk.

Adam was welkom, maar makkelijk ging het niet. “Toen hij 1 jaar was en nog
geen mama kon zeggen, wisten we dat er iets scheelde”, vertelt Fatiha. “Kind
& Gezin vermoedde een ontwikkelingsachterstand. Het Centrum voor Ontwikke-
lingsstoornissen in Wilrijk bevestigde dat: Adam heeft autisme en een
verstandelijke beperking. Hij is nu 7 jaar, maar speelt en communiceert als een
baby.”

Het gezin vond hulp bij Het Raster. “Daar leerden we om te gaan met het soms
moeilijk te begrijpen gedrag van Adam. Hij is erg gevoelig voor prikkels. Na een
traject van twee jaar verwees Het Raster ons voor verdere begeleiding naar
thuisbegeleidingsdienst Kadodder, waar we Tatiana leerden kennen.”

Tatiana Ven werkt in het kinderteam van Kadodder. Dat team biedt rechtstreeks
toegankelijke hulp (RTH) aan kinderen van 0 tot 12 jaar en hun gezin.

Honderden praktische tips

De kinderen die Kadodder begeleidt, hebben doorgaans een globale achterstand: in
praten, in motoriek, verstandelijk ... Sommige kinderen zijn prikkelbaar of
functioneren moeilijk in groep. Een begeleidingstraject duurt dikwijls een of
twee jaar. “Het is een proces”, zegt Tatiana. “Eerst moet het vertrouwen
groeien. Samen met de ouders bepalen we doelstellingen. We komen een of twee
keer per maand aan huis. We luisteren, praten en doen dingen samen.”

Bij het gezin van Adam komt Tatiana nog één keer per maand. In het begin was
dat vaker. “Het doel is dat de ouders leren hoe ze al experimenterend manieren
kunnen vinden om met hun kind om te gaan. Bij het gezin van Adam lukt dat al
goed.”

“Tatiana helpt ons enorm”, zeggen Marzouk en Fatiha. “Met administratie,
bij de contacten met de kinderpsychiater, maar vooral bij het omgaan met Adam.
We hebben lastige periodes gekend.

Adam kan niet praten en is snel overprikkeld. Als hij iets wil of als hij pijn
heeft, kan hij dat niet vertellen. Wat zich soms vertaalt in moeilijk te begrijpen
gedrag.”

“Daar gaat het om”, zegt Tatiana. “Je mag van het kind niet verwachten dat
het zijn gedrag aanpast. De ouders en de omgeving moeten zich aanpassen. Alleen
zo kan je het gedrag beïnvloeden.”

“Adam is bijvoorbeeld zeer gevoelig voor geluid”, zegt Marzouk. “Hij
draagt altijd een koptelefoon tegen omgevingsgeluiden. De radio staat nooit aan.
Tv-kijken doen we alleen met ondertitels. Dat went. Maar je moet het wel weten.
Zo heeft Tatiana ons met honderden tips geholpen. We zijn Kadodder enorm
dankbaar.”

Kadodder biedt ook ondersteuning aan brussen – broers en zussen van kinderen
met een handicap. “Soms gebeurt dat door dezelfde begeleider, soms schakelen
we een collega in, zodat de brussen hun eigen begeleider hebben”, zegt
Tatiana. Daarnaast organiseert Kadodder groepsactiviteiten voor brussen, al
dan niet samen met de zus of broer met een beperking. “Brussen hebben veel
steun aan het lotgenotencontact. Het is fijn om zich niet alleen te voelen in
die situatie.”

Intensieve ondersteuning

Line Van Roey en Thomas Ruys zijn de ouders van Aaron, die binnenkort drie
wordt. Aaron heeft pontocerebellaire hypoplasie (PCH), een hersenaandoening.
Hij heeft een motorische en visuele handicap, hij eet moeilijk en hij kan niet
zitten of staan. Bovendien is de ziekte degeneratief, wat betekent dat Aaron
verder achteruitgaat en helaas vroegtijdig zal overlijden. “De meeste
kinderen met PCH halen de tien jaar niet, al zijn er uitzonderingen die dertig
worden”, zegt Line. “Die onvoorspelbaarheid weegt zwaar.”

Gelukkig vindt het gezin veel steun. “De kinderneuroloog begeleidt ons goed op
alle vlakken. Zo bracht ze ons in contact met Koester, een 
thuisbegeleidingsdienst voor palliatieve kinderen. Aaron maakt het relatief goed
nu. Voorlopig staat die begeleiding daarom op de waakvlam.”

Quote: “Aaron voelt zich goed in Het Veer. Hij lacht veel en amuseert zich.”

Ook de ondersteuning van Het Veer betekent veel voor het gezin. Dat is een
therapeutisch kinderdagverblijf dat erkend is als multifunctioneel centrum
(MFC). “We probeerden eerst een gewone crèche, maar Aaron was snel overstuur
en had individuele aandacht nodig. Het Veer werkt met groepjes met zeven
kinderen en twee begeleiders. Er is ondersteuning van een kinesist, een
ergotherapeut en een logopedist. Aaron heeft die intensieve begeleiding nodig.
Ze hebben de kennis, het materiaal én de expertise. Aaron voelt zich goed in
Het Veer. Hij lacht veel en amuseert zich.”

Zorg, werk en leven: een moeilijke mix

Voorlopig gaat Aaron vier dagen per week naar Het Veer. Line brengt hem. Zo
heeft ze elke dag contact met de begeleiders. Het Veer organiseert zowel
individuele als groepsactiviteiten. En ze maken geregeld een uitstap: zwemmen,
paardrijden of naar het provinciaal domein Puyenbroeck. “Soms gaan we
mee”, vertelt Line. “Dat geeft ons de kans om andere ouders te leren
kennen.”

Twee keer per jaar is er een formeel zorgoverleg. “Dan bespreken we de
evolutie van Aaron en maken we samen doelstellingen op. Ik engageer me ook in de
ouderraad, die vier keer per jaar samenkomt.”

Zelfs als verpleegkundige ondervindt Line hoe lastig het soms is om je weg te
vinden in het versnipperde zorglandschap. Ze ervaart ook hoe moeilijk het is
om zorg, werk en leven te combineren. “In maart 2023 schreef ik daarover een
open brief, die op Facebook 15.000 keer gedeeld werd. Die massale reacties heb-
ben me ertoe aangezet om ‘De Zorgouderschap podcast’ te maken. Ondanks de
vele moeilijkheden, de zware nachten en vermoeidheid brandt er een vlammetje in
mij. Andere zorgouders helpen, geeft me energie.”

Zorg op maat

Quote: “Hoe vroeger kinderen ondersteuning krijgen, hoe beter.”

Orthopedagoge Viviane Delecluyse werkt al 30 jaar met hart en ziel in Het Veer.
“Op dit ogenblik begeleiden we 46 kinderen in de leefgroepen. De meeste
kinderen zijn tussen 0 en 6 jaar, een derde is tussen 6 en 21 jaar”, zegt
Viviane.

“In de leefgroepen creëren we een aangename sfeer, met aangepaste
activiteiten en een vaste structuur. Als de kinderen 2,5 jaar worden, hebben we
een schoolvervangend aanbod. Worden ze 5 jaar en leerplichtig, dan zoeken we
in overleg met het CLB en de ouders een gepaste school. Lukt dat niet, dan
kunnen de kinderen hier bij een leefgroep aansluiten. In samenwerking met
buitengewoon onderwijs De Vinderij in Lokeren bieden we beperkt onderwijs
aan.”

“Hoe vroeger kinderen ondersteuning krijgen, hoe beter. Op jonge leeftijd zijn
de hersenen nog zeer plastisch. Ook voor de ouders is het goed. De opvoeding van
een kind met een ontwikkelingsstoornis is niet evident. Samen met de ouders
zoeken we copingstrategieën om met de moeilijkheden om te gaan.”

Het Veer werkt ook samen met reguliere kinderdagverblijven in Sint-Niklaas.
“We bieden er onze expertise aan met coaching en vorming”, zegt Viviane.
“Zo slagen we erin om kinderen langer in de gewone kinderdagverblijven te
houden en werken we aan inclusie. Of we helpen ze met een doorverwijzing. Zorg
op maat is altijd ons doel.”

--------------------------------------------------------------------------------

COLUMN

TERUGBLIKKEN OM VOORUIT TE KUNNEN KIJKEN

Naar aanloop van de verkiezingen blikt het VAPH terug op deze regeerperiode, die
bijna ten einde is. Waar heeft het beleid ons gebracht?

Wat het sterkst opvalt, is dat er de afgelopen jaren vooral veel werd
geïnvesteerd in persoonsvolgende budgetten. Dat is natuurlijk positief, want
daardoor kon het VAPH veel meer mensen ondersteunen met zo’n budget. In 2018
waren er 24.677 budgethouders, eind 2022 al 28.506. Ook het aantal
minderjarigen met een persoonlijke-assistentiebudget steeg fors: van 879 in 2018
naar 1.816 in 2022, een verdubbeling. Daarnaast maken zo’n 10.000 kinderen
gebruik van de ondersteuning van een multifunctioneel centrum.

Er werd ook geïnvesteerd in rechtstreeks toegankelijke hulp. Het aantal mensen
dat daarvan gebruikmaakt, steeg van 26.243 in 2018 naar 28.818 in 2022. En ook
het aanbod zelf werd uitgebreid en vernieuwd, waardoor de komende jaren nog
meer mensen gebruik zullen kunnen maken van laagdrempelige ondersteuning op maat
in hun eigen buurt.

Maar naast de stijging van de middelen, zien we ook een continue stijging van
het aantal mensen dat aanklopt bij het VAPH. Elk jaar stijgen de aanvragen met
gemiddeld 3%. Dat komt onder meer doordat we – gelukkig – langer leven, door
medische vooruitgang en verbeterde diagnostiek. Zaken die we alleen maar
kunnen toejuichen, maar die mee verklaren waarom het aantal mensen dat nog wacht
op een (hoger) persoonsvolgend budget in stijgende lijn blijft gaan. Ondanks de
vele investeringen en ondanks dat we er voor het eerst wel in slaagden om de
wachtlijst weg te werken in prioriteitengroep 1.

Het VAPH probeert om mensen die wachten wel al zo goed mogelijk te helpen. Zo
bieden we 85% van de wachtenden al VAPH-ondersteuning in de vorm van
hulpmiddelen of rechtstreeks toegankelijke hulp. Ongeveer een derde van de
wachtenden heeft al een budget, maar vraagt een verhoging. En in 2022 kregen
1.100 mensen in prioriteitengroep 2 in afwachting van hun volledig
persoonsvolgend budget al de helft van dat budget, zodat er al bepaalde hulp kan
worden ingezet en hun netwerk al deels kan worden ontlast.

Wat verder nog opvalt als we terugkijken, is dat het profiel van de mensen die
we ondersteunen verandert. Meer personen met een ernstige verstandelijke
handicap stromen uit en er is een grotere instroom van mensen met een licht
verstandelijke handicap en autisme. Hun zorgnood is niet minder hoog. Steeds
vaker gaat het om zware zorgnoden door andere problematieken naast een
handicap, zoals psychiatrische en/of gedragsstoornissen, complexe medische
problemen of een moeilijke thuissituatie. De noden van die mensen zijn erg
specifiek, waardoor geschikte hulp vinden vaak moeilijk is.

Quote: “De uitdaging voor de volgende regeerperiode is om de krachten te
bundelen met andere sectoren.”

Andere welzijnssectoren zien eenzelfde tendens. Dé uitdaging voor de volgende
regeerperiode is dan ook om de krachten te bundelen. Om expertise, middelen en
aangepaste infrastructuur te delen over sectoren heen. Alleen zo kunnen we
mensen echt de hulp geven die ze nodig hebben, en samen bouwen aan de zorg van
de toekomst.

James Van Casteren 
Administrateur-generaal VAPH

--------------------------------------------------------------------------------

VERKIEZINGEN 2024

INTER HELPT ERVOOR ZORGEN DAT IEDEREEN KAN STEMMEN

Toegankelijke verkiezingen

2024 wordt een druk politiek jaar. Een jaar waarin ook jij je stem kan laten
horen. Hoe meer mensen hun stem uitbrengen, hoe sterker onze democratie. Daarom
is het belangrijk dat de verkiezingen voor iedereen toegankelijk zijn. Ook voor
ouderen, minder mobiele mensen en mensen met een handicap. Inter, het Vlaamse
expertisecentrum toegankelijkheid, bereidt de lokale besturen daarop voor.

Zondag 9 juni 2024 zijn er Europese, federale en Vlaamse verkiezingen. Zondag 13
oktober vinden lokale verkiezingen plaats. Om alles in goede banen te leiden,
wordt achter de schermen al volop gewerkt. Onder meer door Inter. Inter werkt
vaak voor de Vlaamse overheid, maar ook voor steden en gemeenten en tal van
private partners.

Quote: “Je eigen stem kunnen uitbrengen is belangrijk voor iedereen, ook voor
mensen met een handicap.”

“Verkiezingen zijn toegankelijk als zoveel mogelijk mensen zelfstandig en
gelijkwaardig kunnen stemmen”, zegt Thomas Desmet van Inter. “Je eigen stem
kunnen uitbrengen is belangrijk voor iedereen, ook voor mensen met een
handicap.”

Samenwerking met steden en gemeenten

“Voor dit project werken we in opdracht van de Vlaamse overheid, meer bepaald
het Agentschap Binnenlands Bestuur dat de verkiezingen in oktober
coördineert”, licht Thomas toe. “Maar onze inspanningen zijn evengoed
zinvol voor de stembusgang in juni, die door de federale overheid aangestuurd
wordt.”

“We ondersteunen vooral de steden en gemeenten bij hun voorbereiding. Zowel de
federale als Vlaamse overheid hebben trouwens duidelijke normen gemaakt voor
toegankelijke verkiezingen. Inter heeft daar advies voor verleend. Het gaat dan
bijvoorbeeld over de toegankelijkheid van het stemlokaal of de afmetingen
van de stemhokjes. Daarnaast zijn er tal van tips en goede voorbeelden om nog
verdere stappen te zetten. We proberen het haalbaar te houden voor de gemeenten,
maar we zijn ambitieus en leggen de lat hoog.”

Adviesverlening is maar een van de vier pijlers van Inter voor toegankelijke
verkiezingen. Een tweede pijler vormen de online infosessies voor steden en
gemeenten. Tijdens die sessies krijgen de gemeenten tips en advies voor een
optimale toegankelijkheid. “Er zijn de wettelijke normen van het Ministerieel
Besluit, maar gemeenten kunnen er altijd voor kiezen om méér te doen. Wij
geven hun inspiratie. En we staan open voor vragen. Inter werkt jaar in jaar uit
met verschillende steden en gemeenten nauw samen op het vlak van
toegankelijkheid. Velen kennen ons dus al en doen graag een beroep op ons.”

Tips voor voorzitter en bijzitters

Quote: “Alle adviezen toetsen we vooraf bij de doelgroeporganisaties, zoals
Doof Vlaanderen, de Brailleliga of de Vlaamse Ouderenraad.”

Inter biedt ook brochures aan. Naast een brochure met alle informatie die
tijdens de infosessies aan bod komt, maakt Inter een beknopte informatiefiche.
“Die maken we voor de leden van de stembureaus: de burgers die opgeroepen
worden om op verkiezingsdag te zetelen als bijzitter. Zij worden pas de dag zelf
aangesteld. We kunnen ze dus vooraf moeilijk bereiken. Daarom geven we beknopt
nog wat tips op de dag zelf. Bijvoorbeeld over de rechten van mensen met een
handicap, over een klantvriendelijk onthaal van mensen met een beperking of de
begeleiding van blinde en dove kiezers. Alle adviezen toetsen we vooraf bij de
doelgroeporganisaties, zoals Doof Vlaanderen, de Brailleliga of de Vlaamse
Ouderenraad. Op die manier zorgen we voor breed gedragen afspraken en een
uniforme aanpak.”

De vierde pijler ten slotte is de informatie voor het brede publiek en mensen
met een handicap in het bijzonder. “Dat luik zijn we volop aan het
voorbereiden”, zegt Thomas. “We roepen lokale overheden op om duidelijk te
communiceren over de toegankelijkheid van hun stemlokalen. We zullen een
sjabloon aanreiken waarmee ze dit overzichtelijk kunnen doen. Hoe duidelijker
je communiceert over toegankelijkheid, hoe meer kiezers gaan stemmen.”

Naar een volledig digitaal kiesproces

Vlaanderen neemt overigens al langer initiatieven om alle doelgroepen optimaal
aan de verkiezingen te laten deelnemen. Maar dat lukt niet altijd van de eerste
keer. “In 2018 was er een proefproject met een audiomodule voor blinden en
slechtzienden”, zegt Thomas. “Na evaluatie bleek het systeem niet efficiënt
genoeg voor de huidige kiesprocedure. Maar Vlaanderen blijft inzetten op
oplossingen. Na de verkiezingen van 2024 wordt bijvoorbeeld gestart met de
aanbesteding van een nieuw digitaal kiesproces. Daarbij wordt vanaf de start
rekening gehouden met de toegankelijkheid voor alle doelgroepen. Tegelijk komen
er ook vanuit Europa duidelijke normen met de European Accessibility Act.”

“Vlaanderen heeft de ambitie om de verkiezingen van 2030 helemaal digitaal te
organiseren. Op het vlak van toegankelijkheid van de verkiezingen worden er
heel wat inspanningen geleverd en wordt het alleen maar beter”, besluit
Thomas.

Stimuleren

Heel wat organisaties zetten zich in om ervoor te zorgen dat ook mensen met een
handicap hun stem uitbrengen tijdens de verkiezingen. Zoals bijvoorbeeld
gebruikersverenigingen Dito en Kando. Zij nemen hun rol als belangenbehartiger
op en zetten in op informerende en sensibiliserende acties en projecten rond de
verkiezingen. Zo willen ze politici stimuleren om rekening te houden met de
noden van personen met een handicap, en mensen met een handicap aanmoedigen om
hun stem te laten horen.

Meer weten? 
www.ditovzw.be
www.kando.be

--------------------------------------------------------------------------------

HET MOMENT

CHRIS IEMANTS OVER ZIJN FAVORIET MOMENT

Quote: “Een vleugje humor doet wonderen"

“37 jaar geleden had ik een autoongeval. Na de revalidatie ben ik terug bij
mijn ouders in Herzele gaan wonen. Dat was voor ons allen niet evident.

Mijn droom was om zelfstandig te wonen. Ik greep mijn kans toen ik in Kortrijk
een woning vond, beheerd door zorgaanbieder ADO Icarus. Dag en nacht is er
oproepbare ADL-assistentie (Activiteiten van het Dagelijkse Leven). 24/7 kan ik
een beroep doen op assistentie, zelfs om 3 uur ’s nachts na een uitstap. En ik
hou voldoende budget over voor hulp in de tuin, kleine reparaties in huis,
vervoer en vrije tijd.

Verhuizen naar Kortrijk was een grote stap. Ik bouwde er een nieuw netwerk uit.
Zo ben ik er voorzitter van de Stedelijke Adviesraad voor Personen met een
Handicap. De stad houdt rekening met de noden van alle personen met een
handicap. Samen met Inter, het Vlaams expertisecentrum toegankelijkheid,
adviseren we bijvoorbeeld de toegankelijkheid van het nieuwe museum Abby – dat
in 2024 de deuren opent.

Quote: “Ik open mensen de ogen en laat ze voelen hoe ze beter kunnen omgaan
met mensen met of zonder handicap.”

Voor ‘Getuigen Onderweg’ geef ik geregeld een getuigenis als
verkeersslachtoffer. Ik laat leerlingen van 17 of 18 jaar stilstaan bij de
gevaren van het verkeer. Voor Mentor vzw verzorg ik vormingen in ziekenhuizen en
woonzorgcentra voor onthaal- en opnamemedewerkers, maar ook voor artsen. Altijd
met wat humor. Dat doet wonderen. Dat zijn momenten die er voor mij toe doen. Ik
open mensen de ogen en laat ze voelen hoe ze beter kunnen omgaan met mensen met
of zonder handicap. En altijd krijg ik fijne reacties. Ik doe het dan ook met
hart en ziel.”

--------------------------------------------------------------------------------

KORT

DOE MEE MET ONDERZOEK ROND JONGVOLWASSENHEID

Zet jij binnenkort de stap naar een volwassen leven of heb je die onlangs gezet?
Doe dan mee met het wetenschappelijk onderzoek van het VAPH, uitgevoerd door de
UGent en HOGENT.

Met dat onderzoek willen we beter begrijpen wat je belangrijk vindt in het
leven, wat jouw wensen en dromen zijn en wat je nodig hebt om ze te realiseren.
Als je meedoet, kan ook jouw stem mee richting geven aan het beleid en de
ondersteuning voor jongvolwassenen met een handicap.

Iedereen tussen de 16 en 30 jaar met een (vermoeden van) handicap kan deelnemen.
Meer info: vaph.be/jongvolwassenheid

LAAT JE SCREENEN OP BAARMOEDERHALSKANKER

Het Bevolkingsonderzoek Baarmoederhalskanker van de Vlaamse overheid spoort alle
vrouwen van 25 tot 65 jaar aan om elke drie jaar een uitstrijkje te laten nemen.
Vroege opsporing is voor iedereen belangrijk, want als de ziekte of het risico
erop vroeg wordt vastgesteld, kan (zwaardere) behandeling worden vermeden en is
de kans op genezing groter.

Ben jij een vrouw tussen de 25 en 65 jaar? Laat dan elke drie jaar een
uitstrijkje nemen. Daarvoor maak je zelf een afspraak bij je huisarts of
gynaecoloog. Onderzoek van het uitstrijkje is meestal gratis. Je betaalt alleen
de consultatie bij de arts of gynaecoloog.

Meer info: baarmoederhalskanker.bevolkingsonderzoek.be

JE ERVARING MET VOORZIENINGEN DELEN

Binnenkort kan iedereen met een zorg- en ondersteuningsnood en hun omgeving
ervaringen en waarderingen voor zorgvoorzieningen uiten op een nieuwe website,
een waarderingsplatform. De website is een initiatief van het Departement Zorg,
Opgroeien en het VAPH.

‘Zorgwijs en partners’ beheert de website. Daartoe behoren de organisaties
PVBwijzer, de Gezinsbond, de Vlaamse Ouderenraad, Zorgnet-Icuro, CM, Solidaris,
de Liberale Mutualiteit en Neutraal Ziekenfonds Vlaanderen. Samen
vertegenwoordigen ze de gebruikers en zorgaanbieders van de sectoren handicap,
ouderenzorg, kinderopvang en jeugdhulp.

In de lente van 2024 wordt de website gelanceerd. 

Meer info: vlaanderen.be/departement-zorg

--------------------------------------------------------------------------------

DOSSIER 

ONDERSTEUNING OP MAAT VOOR BLINDEN EN SLECHTZIENDEN

“Elk hulpmiddel betekent voor mij een stukje vrijheid”, vertelt Bau Pieters.
Haar uitspraak vat het perfect samen: hulpmiddelen versterken de mogelijkheden
van blinde en slechtziende mensen om het leven te leiden dat ze willen. Het
goede nieuws: er komen voortdurend nieuwe hulpmiddelen bij. En in veel gevallen
kan je hiervoor een tussenkomst aanvragen bij het VAPH.

Naast de hulpmiddelen maakt ook rechtstreeks toegankelijke hulp een enorm
verschil. Lees bijvoorbeeld de verhalen van Robbe en Leontien. Beide tieners
krijgen thuisbegeleiding en leersteun op school. Dankzij die begeleiding op maat
groeien ze uit tot sterke persoonlijkheden met een mooie toekomst.

Een derde verhaal in dit dossier focust op de kansen voor blinde en slechtziende
mensen om te lezen. Want boeken, kranten en magazines lezen geeft niet alleen
plezier en ontspanning, het helpt ook om op de hoogte te blijven van de
actualiteit en inclusief deel uit te maken van de samenleving.

--------------------------------------------------------------------------------

DOSSIER VISUELE HANDICAP

HULPMIDDELEN BIEDEN AUTONOMIE EN COMFORT

Quote: “Elk hulpmiddel is een stukje vrijheid”

Er bestaan heel wat hulpmiddelen voor wie blind of slechtziend is. In veel
gevallen kan je daarvoor een tegemoetkoming krijgen van het VAPH. Hulpmiddelen
maken het leven gemakkelijker, comfortabeler en vrijer. Dat ervaren Maxime
Frooninckx en Bau Pieters elke dag.

Maxime Frooninckx is 35. Hij werd slechtziend geboren en is nu volledig blind.
Hij werkt voltijds als managementassistent bij de Vakgroep Industriële
Ingenieurswetenschappen aan de Vrije Universiteit Brussel. Dankzij
hulpmiddelen, doorzettingsvermogen en de wil om een zo normaal mogelijk
leven te leiden, trekt Maxime zowel thuis als op het werk zijn plan.

Quote: “Zonder hulpmiddelen zou ik niet normaal kunnen functioneren.”

“Op mijn laptop heb ik een schermuitleesprogramma. Dat zet tekst om naar
braille en spraak”, vertelt Maxime. “In combinatie met een brailleleesregel
– een klein klavier met braillecellen – kan ik zowel privé als
professioneel nagenoeg alles op de computer doen wat ik wil. Voor de
hulpmiddelen die ik thuis gebruik, komt het VAPH tussen; voor die op het werk de
VDAB. Zonder die hulpmiddelen zou ik niet normaal kunnen functioneren. Denk
alleen nog maar aan alle administratie, e-mails, bankverrichtingen, internet-
verkeer ... En professioneel zou het al helemaal niet lukken.”

Maxime is ook erg gehecht aan zijn iPhone. “Apple heeft eigen spraak- en
braillesoftware op zijn toestellen, zonder extra kosten. En voor de iPhone zelf
komt het VAPH een stuk tussen. Zonder de iPhone met de navigatieapps en apps
voor het openbaar vervoer, zou ik mij niet zelfstandig met mijn witte stok kun-
nen verplaatsen.”

Erg handig vindt Maxime ook de GObox voor gesproken ondertiteling op tv. “Dat
apparaatje zorgt ervoor dat alle ondertitels automatisch worden voorgelezen.
Dat gaat prima, al vergt het extra concentratie. Het werkt ook voor
verschillende streamingdiensten.”

Verschillende aanvragen

Maxime volgt het aanbod aan hulpmiddelen op de voet. Voortdurend komen er
nieuwe bij. “Dankzij het hulpmiddelencentrum in het ziekenhuis ontdekte ik
al vroeg welke hulpmiddelen er allemaal bestonden. Vandaag zijn vooral de
Brailleliga en Licht en Liefde mijn informatiebronnen. Jaarlijks ga ik ook
naar een demo van een leverancier van hulpmiddelen.”

Sinds twee jaar woont Maxime alleen. Dat brengt nieuwe uitdagingen met zich mee.
“Via de Brailleliga hoorde ik dat er een kookfornuis met spraaktechnologie
bestaat. Dat lijkt me super.” Een tegemoetkoming daarvoor kan aangevraagd
worden via de bijzondere bijstandscommissie van het VAPH als de meerkost
minstens 300 euro bedraagt.

Over het algemeen heeft Maxime goede ervaringen met de tegemoetkomingen van het
VAPH. “Doorgaans verloopt alles redelijk vlot, mede dankzij de goede on-
dersteuning van mijn mutualiteit en mijn goede voorbereiding en opvolging. Ook
als een hulpmiddel niet op de refertelijst staat, kan je een aanvraag doen. Zo
vroeg ik een elektronische witte stok aan. Die werkt met sonartechnologie en
geeft een geluidssignaal als er een obstakel is.

Ik neem vaak het openbaar vervoer en ik ben in het station meer dan eens tegen
een obstakel op ooghoogte gebotst: een luifel, een infobord en een oplaadtoestel
voor elektrische fietsen dat op ooghoogte hing maar op de grond niet voelbaar
was. Ik motiveerde mijn aanvraag goed. De bijzondere bijstandscommissie gaf
groen licht. Dat vond ik fijn. Ook voor de nieuwe OKO-app, die met de
smartphonecamera en artificiële intelligentie helpt bij het veilig
oversteken, kreeg ik een goedkeuring van de commissie.”

“Mijn boodschap aan lotgenoten: geef nooit op. Ontdek je een nieuw, technolo-
gisch hulpmiddel? Motiveer je aanvraag goed en ga er gewoon voor.”

Blindengeleidehond Sandy

Bau Pieters is 27 en woont sinds 5 jaar alleen. In maart 2021 kreeg ze haar
eerste blindengeleidehond. “Sandy opende een nieuwe wereld voor mij”, zegt
Bau. “Ik kreeg de hond net na corona. Ze is soms wat koppig, maar erg actief.
Ik had het geluk dat ik niet lang op een goede match hoefde te wachten. Sandy
werd opgeleid bij Vrienden der Blinden, het centrum voor blindengeleidehonden in
Koksijde. Ze is een enorme steun. Als ik buiten wandel, signaleert ze mij als er
een verhoogde stoeprand of een zebrapad is. Ze kent ook veel plaatsen. Ik hoef
maar ‘apotheek’ of ‘fitness’ te zeggen en Sandy brengt me erheen. Ze is
intelligent. Op de tram zoekt ze een vrije plaats voor mij. Onlangs nam ik Sandy
mee op reis met de familie naar Spanje. Dat viel reuzegoed mee. Ik ben veel
zelfstandiger dan vroeger.”

Dat komt goed uit, want Bau geniet graag van het leven. “Ik hou van fitness en
als de kans zich voordoet, ga ik samen met mijn papa duiken. Dat doen we voor-
al in het buitenland. Ik leerde duiken bij Duikpunt-Duikschool in Oostende. Ik
zie nog 5% en ik heb nog kleur- en lichtperceptie. Ik geniet echt van
duiken.”

Verder doet Bau vrijwilligerswerk in een kleuterschool in Wenduine. “Ik ga er
met de tram naartoe, samen met Sandy en mijn witte stok. Ik speel spelletjes met
de kleuters, ik help ze bij het leren tellen en ik steek een handje toe in de
turnzaal. Het leuke is dat speelgoed voor kleuters dikwijls zeer uitgesproken
kleuren heeft. Dat helpt mij. En de kleuters hebben het snel door: ‘Bau ziet
niet, maar ze hoort alles’, zeggen ze.”

Een erg ruim aanbod

Bau maakt net als Maxime gebruik van schermleessoftware. Ook haar tablet en
smartphone zijn haar dierbaar. “Ik gebruik die zeer intensief. Als ik
bijvoorbeeld op restaurant ga, gebruik ik het loepje in de smartphone. Het
liefst zou ik een iPhone kopen, maar die is me te duur.”

Quote: “Ik gebruik mijn smartphone en tablet heel intensief.”

Ook Bau volgt het aanbod aan hulpmiddelen. “Er bestaat veel, maar het blijft
een dure zaak”, vindt ze. “Een labellezer, die de labels kan lezen op de
pakjes die ik in de diepvries bewaar, zou handig zijn, maar dat kost 200 euro.
Ook een sprekende weegschaal of een kleurendetector die me zegt welke kleur
een kledingstuk heeft en hoe doorzichtig het is, lijkt me nuttig. Ik zie het
onderscheid niet tussen donkerblauw en zwart, waardoor ik soms vreemde
combinaties draag. Het bestaat allemaal, maar helaas krijgt je niet overal een
tegemoetkoming voor.”

Voor een kleurendetector kan je wel een tegemoetkoming aanvragen bij het VAPH.
“En gelukkig is er ook een tegemoetkoming voor de GObox, die ondertiteling
op televisie voorleest. Die heb ik nog niet, maar ik dien binnenkort een
aanvraag in. Elk hulpmiddel betekent voor mij een stukje vrijheid”, zegt Bau.

Wil je weten onder welke voorwaarden en voor welke hulpmiddelen het VAPH al dan
niet een tegemoetkoming voorziet? Check de hulpmiddelendatabank op
www.vaph.be/hulpmiddelen.

--------------------------------------------------------------------------------

DOSSIER VISUELE HANDICAP

RECHTSTREEKS TOEGANKELIJKE HULP VOOR MENSEN MET EEN VISUELE HANDICAP

Quote: "Met thuisbegeleiding word ik voorbereid op elke grote stap"

Veel blinde en slechtziende jongeren en hun gezin doen een beroep op
rechtstreeks toegankelijke hulp (RTH). Zo ook het gezin van de 13-jarige Robbe
Verstraete en de 15-jarige Leontien Inghels. Beiden krijgen thuisbegeleiding van
Begeleidingscentrum Spermalie, dat deel uitmaakt van De Kade in West-Vlaanderen.

Robbe is 13. Hoewel hij slechtziend is, sport hij intensief, verzorgt hij mee de
schapen en de kippen, en werkt hij graag in de moestuin. Robbe loopt school in
het Atheneum in Diksmuide. “Mijn leerkrachten en klasgenoten houden rekening
met mij. Ze steken bijvoorbeeld vaker het licht aan, wat mij helpt. En in de
winter mag ik iets vroeger van school, zodat ik naar de bus kan stappen voor het
te donker wordt.”

Hulp krijgen Robbe en zijn gezin ook van de thuisbegeleidingsdienst Accent van
Spermalie. “Robbe was 4 jaar toen hij de diagnose LCA kreeg: een zeldzame
ziekte die het netvlies afbreekt. We vonden meteen hulp bij Spermalie voor
thuisbegeleiding en leersteun op school”, vertelt mama Sharon Fonteyne.

Van het vierde tot het zesde leerjaar volgde Robbe buitengewoon onderwijs in
Spermalie Brugge, waar hij op verblijf ging in het multifunctioneel centrum
(MFC). “In die jaren konden we geen beroep doen op RTH, omdat je dat soort
hulp niet kan combineren met die van een MFC. Maar sinds hij naar het Atheneum
gaat, doen we opnieuw een beroep op thuisbegeleiding. Omdat de verschillende zorgeenhe-
den in Spermalie samenwerken, verliep de overgang rimpelloos”, zegt Sharon.

Een goede compagnon

“Ik herinner me nog die eerste sessie”, gaat Sharon verder. “We waren met
het gezin en enkele familieleden bijeen en we kregen een simulatiebril op. Zo
konden we zelf ervaren hoe de wereld eruitziet voor Robbe.
Thuisbegeleidingsdienst Accent gaf tips voor speelgoed dat de ontwikkeling
stimuleert en begeleidde ons bij belangrijke overgangen: van de kleuter- naar de
lagere school en later naar het middelbaar.”

Quote: “De buschauffeur kent me al goed. Hij is altijd vriendelijk, zoals de
meeste mensen als ze mijn witte stok zien."

Voor Robbe ging het niet altijd vanzelf. “Vooral het verblijf (internaat) vond
ik best lastig”, zegt hij. “Maar ik leerde er veel: met een witte stok
stappen, met de computer werken, de basis van braille ... Al die dingen komen
me nu goed van pas. Mijn witte stok gebruik ik veel. Ook om de 700 meter van
school naar de bus te stappen. De buschauffeur kent me al goed. Hij is altijd
vriendelijk, zoals de meeste mensen als ze mijn witte stok zien.”

“De thuisbegeleiding bereidde me goed voor op elke nieuwe stap. Begeleidster
Hilde, gespecialiseerd in mobiliteit bij slechtzienden, verkende met mij en mama
het traject van de bus naar school en we konden vooraf de school bezoeken: de
speelplaats, de lokalen, de lichtschakelaars in de gangen ... 
Zo verliep de overgang naar de middelbare school vlot.”

Thuisbegeleidster Emma Vandamme gaat elke maand langs bij het gezin van Robbe.
Telkens voor een tweetal uur. “Ik probeer een goede compagnon te zijn voor
Robbe en zijn gezin”, zegt Emma. “Ook de broer en zus van Robbe geef ik
aandacht, bijvoorbeeld door samen een spelletje te spelen. Er zijn voor het
gezin, openstaan voor vragen, advies geven, over de toekomst praten,
ondersteunen als het wat moeilijker gaat ... En verder: helpen bij de
administratie, wegwijs maken in het aanbod, advies geven over hulpmiddelen.”

Leuke activiteiten en diepgaande gesprekken

“Elke vakantie organiseren we met Accent ook een daguitstap en in de zomer is
er een vierdaagse zomerstage”, vertelt Emma. “We zijn altijd met een 25-tal
jongeren en de begeleiders. We doen leuke dingen, maar we praten ook veel. We
gaan de moeilijke thema’s niet uit de weg: vriendschappen, flirten als je geen
oogcontact kan maken, seksualiteit ... De jongeren hebben veel aan deze
ontmoetingen.”

Robbe knikt. “Ik kijk uit naar de uitstap- pen en de zomerstage. Ik ontmoet er
leeftijdsgenoten die ook slechtziend of blind zijn. Dat zijn echte vrienden. Ook
na de zomerstage houden we contact. En op de zomerstage doen we spannende
dingen, zoals een dropping.”

“Een dropping, een survivalparcours, leren surfen ... Het zijn activiteiten
die leuk zijn én het zelfvertrouwen versterken”, zegt Emma. “Extra tof is
dat enkele blinde jongvolwassenen als vrijwilligers meegaan op zomerstage.”

“Dat is inderdaad tof”, zegt Robbe. “Het is prettig om te horen hoe hun
leven eruitziet als ze 18 jaar zijn. Julien bijvoorbeeld studeert en reist met
het vliegtuig. Dat kan dus allemaal, denk ik dan. Zelf ben ik ook erg actief. Ik
train voor mijn eerste halve marathon. Als ik het parcours ken, kan ik alleen
lopen. Fietsen doe ik met mijn mama, papa of mijn oom. En ik speel voetbal bij
de G-ploeg in Ieper. Ik geef zelfs training aan jongere spelertjes. Die sociale
contacten zijn belangrijk voor mij.”

Robbe heeft trouwens veel om naar uit te kijken. “Komende zomer maken we met
vijf vrienden een reis naar Oostenrijk en Italië met Kazou. Twee van ons zijn
slechtziend. En later word ik tuinman. Of iets anders met planten of wetenschap.
Ik weet dat het niet evident wordt, maar het zal wel lukken. Ik trek me op aan
de goede dingen. En ik ben niet bang om hulp te vragen of om het te zeggen als
iets me dwars zit.”

“Dat is zo”, zegt mama Sharon. “Robbe trekt zijn plan. En als er iets is,
kan hij ons altijd bellen.”

Een gezonde ambitie

Ook de 15-jarige Leontien Inghels en haar gezin doen een beroep op thuisbegelei-
ding en leersteun van Spermalie. “Ik ben blind aan mijn rechteroog en links
zie ik bijna niets meer. Ik zit in het vierde middelbaar in GO! Pegasus in
Oostende. Het is een goede school en de leerkrachten helpen me waar nodig.”

“Thuisbegeleidster Emma van De Kade helpt ons thuis onder meer met de admi-
nistratie. Accent hielp me ook toen ik met een witte stok leerde lopen. Emma
komt niet elke maand, maar we kunnen altijd een beroep op haar doen.”

“Fantastisch zijn de daguitstappen van De Kade. Hier op school ben ik de enige
die blind is. Maar op die daguitstappen zijn we met 25 jongeren in dezelfde
situatie. Dat is super!”

“Ook op school krijg ik leersteun van Spermalie: Laurence helpt me vier uur
per week met toetsen voorbereiden, presentaties maken enzovoort. Daarnaast
bereidt zij twee uur per week stof voor mij voor. Ik ben blij met de
thuisbegeleiding en de leersteun. Sinds dit jaar volg ik de richting Humane
Wetenschappen. Later wil ik psychologe of advocate worden. Ja, ik heb een
gezonde ambitie”, lacht Leontien.

--------------------------------------------------------------------------------

DOSSIER VISUELE HANDICAP

LEZEN OM GOED GEÏNFORMEERD TE BLIJVEN EN ALS CONNECTIE MET DE BUITENWERELD

Luisterlezen van boeken, kranten en tijdschriften

Ook onder blinden en slechtzienden vind je verwoede lezers. Productiehuis
Transkript biedt hun niet alleen teksten in braille en grote letter aan, het
leest ook kranten, tijdschriften en boeken in. Waaronder ook jouw favoriete
magazine Sterk.

Dirk Jennes is 48 en woont met zijn vrouw en plusdochter in Arendonk. Dat hij
bijna blind is, weerhoudt hem er niet van actief te zijn. Hij houdt van fietsen
met de tandem, wandelen en showdown, een soort tafeltennis voor blinden. Hij
werkt als braillecorrector bij Transkript en is zelf een fervent lezer.

“Ik maakte al in de jaren negentig kennis met ingelezen kranten en boeken.
Alles werkte toen nog op cassettes. Later kwamen de cd’s en de Daisy-speler,
maar nu volstaat een smartphone. Dat is superhandig, want zo kan ik altijd en
overal lezen zonder extra gedoe. Ook de navigatiemogelijkheden zijn een troef:
je kan makkelijk zelf de volgorde bepalen van de artikels die je leest.”

Handig is ook dat lezers met een visuele handicap alles op één plek vinden:
het platform Anderslezen. De website is een samenwerking van Transkript,
Kamelego en de Luisterpuntbibliotheek. Kamelego biedt de Vlaamse kranten
integraal aan met een computerstem. De Luisterpunt- bibliotheek laat boeken
inlezen, onder meer door Transkript en Blindenzorg Licht en Liefde.

Luistertijdschriften

Eén van die inlezers is Ilse Stinckens. Ze heeft jaren ervaring. Eerst werkte
ze als vrijwilligster. Haar motivatie was zeer persoonlijk. “Mijn grootvader
was slechtziend”, vertelt Ilse. “Hij beleefde vele mooie uren met de
ingelezen cassettes van Licht en Liefde. Toen hij stierf, wou ik iets terugdoen.
Ik had ouderschapsverlof en kon wat tijd maken. Ik deed het erg graag, maar toen
ik weer aan het werk ging, kwam er een eind aan. Jaren later pikte ik de draad
weer op voor Transkript. Eerst opnieuw als vrijwilligster, maar toen er een
vacature was, greep ik mijn kans. Vandaag werk ik als redactielid voor de
audioafdeling van Transkript.”

“Enerzijds maken we luistertijdschriften die elke maand de meest interessante
artikels uit een magazine bundelen, bijvoorbeeld uit Knack of Humo. Anderzijds
stellen we zelf tijdschriften samen rond een bepaald thema. Zo is er het
magazine Eva, dat maandelijks artikels bundelt voor een vrouwelijk leespubliek.
Explo biedt dan weer artikels over reizen, wetenschap, klimaat en de ruimte.”

Dirk Jennes heeft een abonnement op de luistertijdschriften Sport, Kiosk en
Metec. “Sport geeft elke week een overzicht van de sportactualiteit”,
vertelt Dirk. “Leuk is dat het magazine ook aandacht besteedt aan sport voor
blinden. Elk nummer duurt anderhalf uur. Ook Kiosk beluister ik elke week. Drie
uur actualiteit, met artikels uit kranten en tijdschriften. Ten slotte ben ik
ook geabonneerd op Metec, een tijdschrift over media en technologie. Daarnaast
lees ik geregeld een boek, zowel fictie als non-fictie. En Sterk na- tuurlijk!
Want ook Sterk wordt ingelezen door Transkript en kan je vinden op het platform
Anderslezen.”

Een aangename stem

Transkript kan rekenen op een 160- tal vrijwillige inlezers, verspreid over
Vlaanderen. Er zijn opnamestudio’s in Mechelen, Hasselt, Leuven en Zellik. Een
opleiding is niet nodig. Maar kandidaten moeten wel een stemproef doen. “Een
aangename stem en een heldere uitspraak zijn een must. En je moet goed zijn in
teksten begrijpen”, zegt Ilse.

Lezer Dirk is het daarmee eens. “Ik heb geen voorkeur voor een man of een
vrouw of voor een jonge of iets oudere inlezer. Zolang het een warme stem is. Ik
hou niet van computerstemmen. Ook al worden die almaar beter.”

Quote: “Het is prettig om te weten dat je mensen een leuke tijd bezorgt. Ik
was nooit zo trots op mijn job als nu.”

Ilse heeft als redacteur een coördinerende opdracht, maar ze leest zelf ook
nog teksten in. “Ik doe het gewoon graag. En het is goed als in elk magazine
verschillende stemmen aan bod komen. Dat geeft variatie voor de luisteraar.
Het is prettig om te weten dat je mensen een leuke tijd bezorgt. Ik werkte jaren
als informaticus, maar ik was nooit zo trots op mijn job als nu. In het
woonzorgcentrum waar mijn mama een tijdje in kortverblijf verbleef, is er een
bewoonster voor wie de magazines van Transkript de enige connectie met de
buitenwereld zijn. Dat te weten, geeft me zoveel voldoening.”

Quote: “Luistertijdschriften geven meer achtergrond, meer diepgang dan het
televisie- of radionieuws.”

Ook Dirk is een tevreden gebruiker. “Ik kan natuurlijk naar het journaal op de
radio of televisie luisteren, maar dat geeft maar een beperkte selectie van het
nieuws. Luistertijdschriften geven meer achtergrond, meer diepgang. Ik wil
goed geïnformeerd blijven, zodat ik helemaal mee ben met wat er leeft in de
samenleving.”

Dirk is lang niet de enige die er zo over denkt. “Hoeveel mensen we precies
bereiken, is moeilijk in te schatten”, zegt Ilse. “We hebben eigen
abonnees, maar we werken ook in opdracht. Voor heel wat steden en gemeenten
spreken we bijvoorbeeld de stadsmagazines in. Op die manier bereiken we vele
duizenden luisteraars.”

www.anderslezen.be 
www.transkript.be

Sterk is gratis, dat geldt ook voor de ingelezen versie. Wil je Sterk lezen via
Anderslezen of op cd? Neem dan contact op met de Dienst Abonnementen van
Transkript vzw: mail naar luistertijdschriften@transkript.be of bel naar 011/23
07 61.

--------------------------------------------------------------------------------

ZORGWIJS HELPT JOU BIJ HET VINDEN VAN ONDERSTEUNING OP MAAT

Op www.zorgwijs.be vind je het beschikbare aanbod van de zorgaanbieders in je
buurt.

Je kunt er makkelijk zoeken naar rechtstreeks toegankelijke hulp en naar
ondersteuning die je kunt betalen met je persoonsvolgend budget.

Ben je eerder op zoek naar een persoonlijke assistent? Dan is het mogelijk een
vacature op het platform te publiceren. Persoonlijke assistenten kunnen zelf op
het platform ook laten weten dat ze beschikbaar zijn.

Meer weten? Bekijk dit filmpje (bit.ly/zorgwijsfilmpje) of surf meteen naar
www.zorgwijs.be.

--------------------------------------------------------------------------------
EEN PUBER IN HUIS

VAN PUPPY TOT BLINDENGELEIDEHOND

“Tygo is nu bijna zeven maanden. Hij is aan het puberen. Hij haalt
deugnieterij uit en probeert zijn eigen willetje door te drijven. Wij moeten
daar goed op reageren, zodat hij nooit de overhand krijgt. Maar hij blijft een
superbrave labrador.

En sterk, erg sterk. Onlangs viel het trainer Tarryn op dat Tygo wat kopschuw
was, dat hij zich niet zomaar liet aaien. ‘Ga toch maar eens naar de
dierenarts’, raadde Tarryn aan. Bleek dat Tygo een zware oorontsteking had. De
dierenarts stond versteld van zijn hoge pijngrens. We weten nu dat we extra
alert moeten zijn, want Tygo toont het niet als hij pijn heeft.

Het was niet zijn enige bezoek aan de dierenarts. Tijdens een wandeling moet hij
in een onbewaakt moment slakkengif opgelikt hebben. Hij werd ziek. De arts liet
hem een half uur braken. Een andere keer sprong Tygo omhoog en bleef daarbij
haperen aan mijn broeksriem. Met een gebroken tand als gevolg. De tand moest met
wortel en al verwijderd worden.

Elke ochtend maakt mijn vrouw Annemie een snuffelwandeling met Tygo. In de
namiddag neem ik hem mee voor een werkwandeling. Om hem niet te veel te
belasten, lassen we na elke werkdag van Tygo een rustdag in.

We gaan vaak naar het station. Dat is een prima oefenterrein met veel lawaai en
prikkels: binnenkomende en doorrijdende treinen, mensen die heen en weer
lopen, de aankondigingen door de luidsprekers. Ik ben ook al gaan trainen in
een dierenvoedingswinkel met veel geuren en afleiding. En in een grote
meubelwinkel. Tygo moet zoveel mogelijk situaties leren kennen. We nemen hem
overal mee naartoe, ook op restaurant. Als blindengeleidehond in opleiding mag
hij overal binnen. Hij draagt dan een herkenbaar jasje en heeft ook een speciale
pas.

Het is fantastisch om Tygo te zien ontwikkelen. Al vloeken we natuurlijk wel
eens. Maar is dat niet normaal met een puber in huis (lacht)?”

Ook in de volgende nummers van Sterk blijven we het wedervaren van Jos
Vermaesen, zijn vrouw Annemie en puppy Tygo volgen.

Wil jij ook pleeggezin worden? Meer info vind je op geleidehond.be