================================================================================
STERK nr. 6
Sterke verhalen van mensen met een handicap                            juni 2013
================================================================================

EDITO: WIE WIL MOET KUNNEN

Het is een geval van kruisbestuiving. Het VAPH en het agentschap Toerisme
Vlaanderen kennen elkaar al langer. Onze organisaties delen verscheidene
aandachtspunten. Ook Toerisme Vlaanderen maakt een hoofdthema van
toegankelijkheid. Hun initiatieven om drempels weg te nemen voor mensen met een
beperking die met vakantie willen, kunnen vanzelfsprekend rekenen op onze volle
sympathie.

Vakantie is een basisrecht. Het uitgangspunt is bijgevolg simpel. Niet
participeren aan vakantie kan alleen maar het gevolg zijn van een vrije keuze.
Wie wil moet kunnen [met vakantie gaan]. De zomer is van iedereen. Vakantie, in
haar brede variatie van vormen, loopt als een rode draad door dit zesde nummer
van 'st*rk': van reizen over speelpleinwerking en daguitstappen tot
muziekfestivals. Het is met de toegankelijkheid en de inclusieve beleving van
vakantie zoals met veel maatschappelijke deelgebieden: veel weg werd al
afgelegd, maar we hebben het einddoel nog niet bereikt. Alles kan beter. Het
samenwerkingsakkoord dat Toerisme Vlaanderen en het VAPH vorig jaar sloten,
vertegenwoordigt in ieder geval een grote stap in de goede richting. Deze
overeenkomst moet mettertijd uitmonden in nog meer mensen die van het
vakantieaanbod kunnen genieten. En genieten is geen toevallige woordkeuze. In
dit magazine getuigen tal van mensen over de deugddoende effecten van vakantie.
Mag ik er de uitspraak van Glenn Crynen uitpikken? Hij organiseert reizen voor
mensen met een beperking en hij zegt: "Zo'n rondreis geeft een mentale boost aan
mensen met een beperking. Door te focussen op wat ze wél kunnen, krijgen ze meer
zin in het leven. Sommigen staan na zo'n reis opnieuw open voor een relatie,
anderen vatten een studie aan of ondernemen iets op het vlak van hun werk.
Telkens sta ik versteld over de verrijking en de inventiviteit van onze
reizigers."

Ik wens u alvast een zalige, hartverwarmende zomervakantie!

--------------------------------------------------------------------------------

ANDERE 'KIJK' OP CINEMA

Films met audiodescriptie in het Brusselse Cinematek.

Cinematek richt zich – ook – op blinden en slechtzienden door filmvertoningen
met audiobeschrijving te organiseren. Tijdens zo'n vertoning worden de dialogen
aangevuld met beschrijvingen van wat er op het scherm gebeurt:
gezichtsuitdrukkingen, handelingen van acteurs, de plaats waar de scène zich
afspeelt... De oorspronkelijke dialogen en klanken worden daarbij niet
verstoord. Dankzij de uitstekende zaalakoestiek in Cinematek kunnen de
toeschouwers ten volle genieten van de klankband zonder een koptelefoon te
gebruiken. Films met audiodescriptie zijn alleen beschikbaar op dvd en worden
van op deze drager geprojecteerd. De vertoningen zijn Frans- of Nederlandstalig.

Cinematek bevindt zich in de Baron Hortastraat, op de Kunstberg, dicht bij BOZAR
en het Centraal Station van Brussel.

Info en reservatie:
info@cinematek.be
T 02 551 19 19 (op zondag vanaf 14.30 uur)
www.cinematek.be

--------------------------------------------------------------------------------

A VAN AFKORTING

Er is een woordenlijst van veelgebruikte afkortingen in de gehandicaptensector.

Als lezer van 'st*rk' heb je het beslist al gemerkt: in het taalgebruik over de
sector van de gehandicaptenzorg wemelt het van de afkortingen. VAPH (Vlaams
Agentschap voor Personen met een Handicap), DOP (diensten ondersteuningsplan),
MFC (multifunctionele centra), ZZI (zorgzwaarte-instrument), het zijn maar
enkele van de afkortingen die herhaaldelijk terugkeren.

Een vijftal jaar geleden startte het VGPH (Vlaams Gebruikersoverleg voor
Personen met een Handicap) met een woordenlijst in zakformaat. Die lijst bevatte
heel wat informatie over de gebruikte afkortingen in de zorgregie. Maar taal is
een levende materie. Sommige termen doven uit, nieuwe zien het levenslicht.
Kortom, de woordenlijst van afkortingen was aan een update toe. Het resultaat,
de vierde editie, is te vinden op www.vgph.be/woordenlijst.

Elkaar goed begrijpen is bijzonder belangrijk, en een basisvoorwaarde daarvoor
is dat we dezelfde taal spreken. Daar kan deze lijst van afkortingen zeker bij
helpen. Zo'n woordenlijst is natuurlijk nooit af. We kunnen elkaar helpen om de
lijst up-to-date te houden. Dat kan door suggesties en correcties te melden via
info@vgph.be.

--------------------------------------------------------------------------------

RECHTGEZET STAAT NETJES

De Facebook-groep 'Speciale kindjes Vlaanderen' reageerde.

In het vorige nummer van 'st*rk' stond in het artikel 'In onze groep kunnen
mensen hun hart luchten' verkeerdelijk vermeld dat Chantal Thijsman beheerder is
van de Facebook-groep 'Speciale kindjes Vlaanderen'. Dit klopt niet. Chantal is
wel een actief, gewaardeerd lid, maar geen beheerder. De groep werd in 2005 al
meteen opgericht voor ouders van kinderen met eender welke beperking en niet
alleen voor kinderen met het syndroom van Down.

--------------------------------------------------------------------------------

DE PLUIM VAN PRINSES ASTRID

Koninklijke ondersteuning voor de Special Olympics Nationale Spelen in Gent.

Van 8 tot 11 mei namen 3700 mensen met een verstandelijke beperking deel aan de
Special Olympics Nationale Spelen in Gent. Ze waren afkomstig uit 280 sportclubs
en beoefenden sporten in 19 verschillende disciplines. Ze werden gesteund door
200 coaches en evenveel vrijwilligers. Wat die 3700 deelnemers gemeen hadden?
Doorzettingsvermogen. Onder anderen prinses Astrid en haar man prins Lorenz
waren aanwezig op de openingsceremonie. In een tv-interview voor de VRT stak
prinses Astrid, die de Spelen in drie landstalen voor geopend had verklaard,
alle atleten een hart onder de riem door openlijk haar bewondering voor hen uit
te spreken.

--------------------------------------------------------------------------------

IK GA ER NOG ALTIJD VOOR

De campagne die een job in de zorgsector promoot, kende een heropstart.

Met de slogan 'Een zorgjob, ik ga ervoor' willen Vlaams minister Jo Vandeurzen
en zorgambassadeur Lon Holtzer mensen al sinds eind 2010 warm maken voor een job
in de zorg- en welzijnssector. Dat die campagne vruchten afwerpt, is te merken
aan het stijgende aantal inschrijvingen bij de verschillende zorgopleidingen. In
mei startte een nieuwe campagne, omdat veel jongeren nu voor hun studiekeuze
staan.

'Waarom ik verpleegkundige werd? Om het verschil te maken en voor de flexibele
uren'. Dat is een van de slogans van de nieuwe campagne waarmee de Vlaamse
overheid zorgberoepen wil promoten. "We verminderen onze inspanningen om meer
kandidaten te vinden voor zorgberoepen niet. We focussen bij deze nieuwe
campagne op de positieve aspecten van een zorgberoep die vaak te weinig belicht
worden", vertelt zorgambassadeur Lon Holtzer.

Filmpje: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=BGGT9iJewdk
Affiches van de nieuwe campagne: http://www.ikgaervoor.be/pro/page/3436
Meer informatie: www.ikgaervoor.be.

--------------------------------------------------------------------------------

VAKANTIEBESTEMMING: ONBEPERKT

Iedereen die met vakantie wil gaan, moet dat kunnen.

Quote: "We willen fysieke en financiële drempels slopen."

Volgens Toerisme Vlaanderen verdient iedereen vakantie. De inclusieve aanpak van
het agentschap werd onlangs beloond met een onderscheiding van de Wereld
Toerisme Organisatie van de Verenigde Naties. Om nog meer mensen van het
vakantieaanbod te laten genieten, sloot administrateur-generaal Peter De Wilde
vorig jaar een overeenkomst met zijn collega Laurent Bursens van het Vlaams
Agentschap voor Personen met een Handicap (VAPH). Een dubbelgesprek onder
administrateurs-generaal over het recht op vakantie.

"Wij kennen elkaar al langer", zegt Laurent Bursens van het VAPH. "Het VAPH
streeft al tien jaar naar een inclusief beleid en Toerisme Vlaanderen is een
agentschap dat uit zichzelf al vroeg aandacht had voor toegankelijkheid. Het nam
diverse maatregelen om het mensen met een handicap gemakkelijker te maken om met
vakantie te gaan."

"In feite vond Toerisme Vlaanderen tien, vijftien jaar geleden inspiratie bij
inclusieambtenaar Rudi Kennes van het VAPH", haakt Peter De Wilde van Toerisme
Vlaanderen in. "We hebben trouwens in 2011 het tienjarige bestaan gevierd van
het Infopunt Toegankelijk Reizen en het Steunpunt Vakantieparticipatie. Dat zijn
de twee spelers binnen Toerisme Vlaanderen die specifiek voor een doelgroep
werken. Het Infopunt Toegankelijk Reizen wil mensen met een beperking zonder
drempels laten deelnemen aan het vakantiegebeuren. Het Steunpunt
Vakantieparticipatie richt zich op mensen met een kleine beurs. Vakantie is een
basisrecht. Iedereen die van het toeristische aanbod gebruik wil maken, moet dat
kunnen zonder dat hij of zij apart wordt gezet. Het toeristische aanbod in
Vlaanderen – of het nu logies, musea of attracties zijn – moet voor iedereen
toegankelijk zijn, zowel fysiek als maatschappelijk."

Het Kan Nog Beter

Maar die algemene toegankelijkheid is nog niet verworven?

Peter De Wilde: "Nee, anders hadden we het Infopunt en het Steunpunt afgeschaft
omdat ze overbodig geworden waren. We blijven screenings uitvoeren en stellen
subsidies beschikbaar om de toegankelijkheid te verbeteren. Wie aan Toerisme
Vlaanderen subsidies vraagt, moet sowieso aan het criterium toegankelijkheid
beantwoorden."

Quote: "Mensen moeten aan toeristische activiteiten kunnen deelnemen zonder dat
ze bij wijze van spreken 36 bewijzen moeten voorleggen."

"Het Steunpunt werkt enigszins anders. Het is een platform waarbij we de
aanbieders, zoals logiesverstrekkers en uitbaters van attracties, samenbrengen
met organisaties die de mensen met een laag inkomen kennen. Zo proberen we te
komen tot sociale tarieven die via de organisaties hun weg vinden naar de
doelgroep. Ondertussen zijn er 450 toeristische aanbieders en 1200 sociale
organisaties bij betrokken. Wij bouwen dus bruggen tussen die twee groepen,
zodat mensen aan toeristische activiteiten kunnen deelnemen zonder dat ze bij
wijze van spreken 36 bewijzen moeten voorleggen. Op die manier gaan we ook
stigmatisering tegen."

Laurent Bursens: "Het kan inderdaad nog beter. Precies daarom zijn we samen gaan
zitten om te bekijken hoe we meer mensen met een beperking kunnen laten genieten
van vakantie. Vandaar de samenwerkingsovereenkomst die we vorige zomer hebben
ondertekend."

Wat houdt die overeenkomst precies in?

Bursens: "Via een campagne focussen we op onze voorzieningen om na te gaan of
nog meer mensen in aanmerking komen voor het aanbod van Toerisme Vlaanderen.
Veel individuele personen met een handicap vonden vroeger al de weg, maar we
willen ook mensen in de voorzieningen stimuleren om die kansen te grijpen."

De Wilde: "Eigenlijk gaat het samenwerkingsakkoord over de kruising van onze
twee doelgroepen. In de doelgroep van mensen met een beperking zijn er veel
mensen die in de kansarmoede terechtkomen. Hun probleem is niet alleen de
fysieke toegankelijkheid van toeristische infrastructuur, maar ook de financiële
drempel."

Bursens: "Concreet doen we twee dingen. We verspreiden de informatie via de
website en de klassieke kanalen van het VAPH naar de voorzieningen. Binnenkort
sturen we ook samen met Toerisme Vlaanderen een rondzendbrief naar alle
voorzieningen met de vraag om te bekijken of bepaalde segmenten van hun
doelpubliek in aanmerking komen voor het aanbod Vakantieparticipatie."

De Wilde: "Een aantal organisaties is al aangesloten bij het Steunpunt. Maar de
informatieaanpak was gefragmenteerd. Met deze campagne willen we dat doorbreken
en samen naar het doelpubliek stappen. Niet participeren omdat je niet wilt, is
een keuze. Maar het mag niet dat je niet participeert omdat je niet kunt of de
weg niet kent. Hinderpalen moeten we opruimen."

Komen alle uitstappen en vakanties in aanmerking?

De Wilde: "We zetten voornamelijk in op twee types: de dagtrips en de meerdaagse
vakanties in verblijven. Van beide types zijn aparte brochures verkrijgbaar bij
Toerisme Vlaanderen. De aangesloten organisaties kunnen ze ook downloaden op
onze website."

Internationale Erkenning

Sommige lezers kennen Toerisme Vlaanderen van de toegankelijkheidslabels.

De Wilde: "Dat is eigenlijk een promotioneel element. Een ondernemer vraagt zich
af waarom hij extra investeringen zou doen. Een argument is dat het een
concurrentieel voordeel oplevert. Het label erkent dat hij investeringen voor de
toegankelijkheid heeft gedaan en garandeert hem een stuk promotie. De zaken met
een label nemen we op in onze brochures en promotiekanalen. Als straks Toerisme
Vlaanderen 2.0 een feit is, maken we dit aanbod nog meer internationaal bekend.
De website van het Infopunt is trouwens vandaag al beschikbaar in het Engels,
Frans en Duits, en onze All-in-brochure wordt veelvuldig gedownload door
buitenlanders."

Bursens: "Toerisme Vlaanderen krijgt internationale erkenning voor zijn
inclusief beleid van de laatste tien jaar, zo blijkt ook uit de award van de
Wereld Toerisme Organisatie. Op dit relatief nieuwe pad van de inclusie heeft
Toerisme Vlaanderen een flinke voorsprong op het buitenland. Er is op Europees
niveau nu ook een Handy Pass in de maak, die je in de hele EU zal kunnen
gebruiken voor participatie op cultureel, maatschappelijk en toeristisch vlak.
De voorloper daarvan is een project in de Euregio, met Limburg, de Oostkantons
en de Duitse grensregio als participanten. Het VAPH is betrokken bij deze
grensoverschrijdende pass, die ook geldt voor mobiliteit."

Het Concept Zorgvakantie

Is het effect van de overeenkomst van vorig jaar al zichtbaar?

Bursens: "Dat is wellicht nog wat vroeg. Zo'n papieren overeenkomst vraagt tijd
en een intense campagne voor ze echt begint te leven."

De Wilde: "Vorig jaar hadden we 105.000 inschrijvers op het aanbod van het
Steunpunt voor Vakantieparticipatie. Een aantal organisaties heeft sinds de
ondertekening van de overeenkomst de weg gevonden, maar er is nog werk aan de
winkel. Zoiets heeft tijd nodig, weten we uit ervaring. Ons Steunpunt bestaat nu
elf jaar, maar op beurzen merken we dat veel mensen er nog nooit van gehoord
hebben. We stonden vroeger op de traditionele vakantiesalons, maar de jongste
jaren zoeken we meer en meer de nichebeurzen op. Zo stond het Infopunt
Toegankelijk Reizen onlangs in Gent op de REVA-beurs voor mensen met een
beperking."

Quote: "De mogelijkheid om de hulpmiddelen op maat te gebruiken vormt een enorme
troef, die veel mensen voor het eerst een ontspannen vakantie bezorgt."

Hebt u het gevoel dat er veel beweegt in uw branche?

De Wilde: "Ons bereik is de voorbije tien jaar spectaculair gegroeid, maar het
potentieel is nog een stuk groter. Spijtig genoeg groeit het mee met de
economische crisis. Wij organiseren ook elk jaar een Forum Vakantieparticipatie,
dat aanbieders, organisaties en leden van de doelgroepen samenbrengt. Dat is een
dag met ruim vijfhonderd deelnemers, veel energie en rechtstreekse feedback. Een
voorbeeld? Mensen die alleen hun hondje hebben als gezelschap, klaagden erover
dat hun huisdier niet welkom is in vakantieverblijven. Nu proberen wij de
aanbieders gevoelig te maken voor deze problematiek."

Bursens: "Het is voor onze doelgroep ook belangrijk om te weten of ze met hun
hulpmiddelen ergens terechtkunnen. De hulpmiddelenmarkt is zo gegroeid dat dit
nu bijna maatwerk is. De mogelijkheid om de hulpmiddelen te gebruiken in een
verblijf vormt een enorme troef, die veel mensen voor het eerst een ontspannen
vakantie bezorgt."

De Wilde: "In dat verband werken we ook aan het concept zorgvakantie. De
problematiek van mensen met een zorgvraag is vergelijkbaar met die van mensen
met een beperking. Traditioneel komen deze mensen in de revalidatiesfeer
terecht, maar ook voor hen willen we het vakantiegebeuren mainstreamen, zodat ze
van hun vakantie kunnen genieten zoals iemand anders. Recent hebben we een
aantal zorgvakantieprojecten financieel ondersteund. In een volgende stap gaan
we na of we lokale zorgnetwerken kunnen inschakelen voor de dagelijkse zorgvraag
van iemand die op een bepaald moment ergens in een hotel verblijft. Dat is
welzijn gecombineerd met harde economie. Zo'n aanbod kan ons internationaal een
concurrentieel voordeel opleveren."

www.toegankelijkreizen.be
www.vakantieparticipatie.be

--------------------------------------------------------------------------------

VAKANTIEREACTIES

Quote: "Het was plezant."

Het Infopunt Toegankelijk Reizen zit ook op Facebook, waar gebruikers van de
site commentaar achterlaten en reisverslagen en tips uitwisselen. Een
bloemlezing.

Karolien schrijft: "We deden een vakantie naar de Dominicaanse Republiek.
Volgens het reisbureau onmogelijk met een elektrische en manuele rolstoel. Toch
gegaan. Nog nooit zo een toegankelijk hotel gezien -:) Een echte aanrader! Zelfs
het strand was toegankelijk en er waren gereserveerde strandbedjes -:)"

Katja beveelt Natuurcamping De Ruimte in het Nederlandse Dronten aan: "Dit lijkt
een leuke camping! En echt voorzien op rolstoelers! Zelfs aangepaste
speeltuigen!"

En Nadine toont zich heel tevreden over haar recente verblijf in Almelo: "Ik was
drie nachten in http://www.prestonpalace.nl/experiencepages/9/ hotel.
Supervriendelijk personeel, alles heel goed te doen met rolstoel/scooter, hebben
4 toegankelijke kamers (onderrijdbare lavabo, inloopdouche), en behalve het
zwembad zélf is alles heel goed te doen. Het zwemgedeelte is lekker warm, het
water is aangenaam warm, maar er is geen hellend vlak. Wel een makkelijke trap,
met lage treden en verschillende leuningen. Op aanvraag krijg je zelfs je eigen
tafel in het restaurantgedeelte. Niet echt goedkoop, maar zéker een aanrader, je
krijgt waar voor je geld!"

Ook op de website www.vakantieparticipatie.be laten mensen die via het Steunpunt
op vakantie zijn geweest, reacties achter. Een gezin uit Wuustwezel dat in
jeugdherberg de Fiertel in Ronse verbleef, getuigt: "Onze eerste vakantie als
gezin, heel ontspannend en heel leuk. We hebben mensen leren kennen uit Zelzate
en plannen onze vakantie waarschijnlijk samen – terug naar de Fiertel in Ronse
of misschien ergens anders. Wij zullen vanaf nu elk jaar een vakantie plannen,
en ook een beetje langer dan 5 dagen, want dit was te kort."

Een ouder die voor het eerst Plopsaland bezocht, schrijft: "Het was plezant.
Maar we hebben niet alles kunnen doen door het vele volk en de kindjes werden
moe. Het is heel goed meegevallen. Ik ga volgend jaar terug naar Plopsaland."

Op de website www.toerismevlaanderen.be kun je rechts bovenaan doorklikken op
'Toegankelijk reizen' en op 'Vakantieparticipatie'.

--------------------------------------------------------------------------------

INCLUSIEVE SPEELPLEINEN

Quote: "Ik zie één bende kinderen die zich samen geweldig amuseren."

Op inclusieve speelpleinen zijn kinderen met een beperking even welkom als hun
leeftijdsgenootjes om samen te spelen of te ravotten. Zoveel inclusieve
speelpleinen zijn er nog niet: na wat zoeken vind je er wel enkele, verspreid in
Vlaanderen. De ouders zijn alvast enthousiast. "Mijn kind bloeit helemaal open!"
Maar het werkt even goed in de andere richting: "Zo leert mijn kind dat een
handicap niet iets vies is."

Quote: "Inclusiviteit hoort in mijn ogen de norm te zijn, niet de uitzondering."

De meeste speelpleinwerkingen zijn ofwel volledig voor kinderen zonder
beperking, ofwel uitzonderlijk alleen voor kinderen met een handicap. Net alsof
deze werelden gescheiden moeten blijven.

Wendy Leliaert, mama van Brent (8 jaar) en Tibo (7 jaar), kwam na lang zoeken
uit bij de inclusieve speelpleinwerking van de regenbOog vzw in Genk. "In de
gewone opvang was Brent door zijn motorische beperking niet welkom. De
begeleidsters vertelden me dat ze er onmogelijk een kindje met nood aan extra
zorg konden bij nemen."

De mama van een klasgenootje van Brent vertelde Wendy over de regenbOog. "Ik
vond het fantastisch dat zowel Brent als zijn jongere broer Tibo er terechtkan.
Uiteraard is het vooral praktisch om je beide kinderen op één plaats af te
zetten, maar anderzijds horen ze ook gewoon bij elkaar. Bovendien helpt het Tibo
om te leren omgaan met kindjes met een beperking. De eerste dag van een vakantie
ziet hij er altijd wat tegen op, maar 's avonds komt hij steevast enthousiast
thuis. Als je je afvraagt waarom mensen in een rolstoel of met andere handicaps
altijd zoveel bekijks hebben, dan is het omdat mensen als kind niet hebben leren
omgaan met iemands anders-zijn. Inclusiviteit hoort in mijn ogen de norm te
zijn, niet de uitzondering."

Ook Brent geniet van de eerste tot de laatste seconde van de speelpleindagen.
"Normaal zit hij in een rolstoel, maar die mag van hem niet mee naar de
speelpleinen. Hij is enorm gemotiveerd om met zijn looprekje te gaan zodat hij
ook kan voetballen en ravotten. Als ik 's avonds toekom om ze op te halen, zie
ik geen gewone kindjes en kindjes met een beperking, elk apart in een hoekje. Ik
zie één grote bende kinderen die zich samen geweldig amuseren."

Speelpleinen, Jeugdateliers

In Oost- en West-Vlaanderen trekt de organisatie Oranje al sinds 1966 de kaart
van de inclusiviteit. Tijdens de schoolvakanties organiseert deze vzw onder
andere speelpleinwerking op vier locaties, in de weekends zijn er de
Jeugdateliers. Inclusieve jeugdbewegingen, zeg maar. Sam (16 jaar) en Tim (11
jaar), twee broers met een verstandelijke beperking, uit Knokke-Heist kijken
iedere keer uit naar de talrijke activiteiten die op het programma staan. Mama
Dominique De Meester vertelt. "Vroeger moesten mijn man en ik in de
zomervakantie elk afzonderlijk verlof nemen om de opvang van onze jongens te
verzekeren. Nu kunnen we dankzij Oranje zoals elk gezin genieten van een lange
reis samen."

Vooraleer de stap te zetten, moesten Dominique en haar man Bert toch wel een
drempel overwinnen. "Terwijl we zelf jarenlang bij de scouts zijn geweest, zagen
we het aanvankelijk niet helemaal zitten. Het was moeilijk om hen los te laten.
Als ouder van kinderen met een beperking voed je hen onbewust toch wat
overbeschermend op. Soms breekt het angstzweet me uit als ik bijvoorbeeld hoor
dat ze een fietstocht gaan ondernemen. Onterecht. De manier waarop de
begeleiding alles in goede banen leidt en de jongens steunt en helpt, vind ik
fantastisch. Mijn jongens vertellen fier aan klasgenoten dat ook zij naar de
jeugdbeweging gaan. Het is hun hobby geworden, een echte uitlaatklep."

Dominique is blij dat er inclusieve initiatieven zoals Oranje bestaan. "In een
ideale wereld zou elke jeugdbeweging zich moeten openstellen voor kinderen met
een beperking, maar kinderen zijn hard voor elkaar. Geef ons dan maar Oranje
waar onze jongens zich naar hartenlust kunnen uitleven, maar toch de nodige
bescherming en individuele ondersteuning krijgen."

Quote: "Onze jongens kunnen zich naar hartenlust uitleven en krijgen toch de
nodige bescherming en ondersteuning."

www.deregenboog.be
www.oranje.be

--------------------------------------------------------------------------------

HET VERHAAL VAN MILAN

Quote: "Hij bloeit helemaal open."

De kleine Milan is een kindje van vier met lichte autismestoornissen. Tijdens de
schoolvakanties gaat hij naar de regenbOog in Genk. Mama Maura De Rosas is blij
met deze keuze. "Eerst ging Milan naar een gewone school. Hij voelde zich er
alleen. In de inclusieve school waarderen ze hem voor wie hij is. Datzelfde
geldt voor de regenbOog. Milan  gaat soms wat ruw om met andere kindjes, maar de
begeleiders weten perfect hoe daarop in te spelen. Ze blinken uit in geduld. Als
Milan zijn begeleiders van de regenbOog ziet, dan bloeit hij helemaal open en
voelt hij zich gelukkig."

--------------------------------------------------------------------------------

REIZEN MET EEN VISUELE BEPERKING

Quote: "Je voelt meteen dat je ergens anders bent."

Reizen met een visuele beperking. Hoe beleef je het? Welke herinneringen neem je
mee naar huis? "Er is heel weinig dat niet kan."

Eric Van Damme, voorzitter van de Vereniging voor Blinden en Slechtzienden
VeBeS, is bijna dertig jaar blind en heeft al veel gereisd, zowel vroeger als
nu. "Mijn reisherinneringen helpen me nog om dingen te visualiseren. Mijn
laatste reis was ons Alpenkamp in Zwitserland, waar we elke dag bergwandelingen
deden. Omdat we daar aan de rand van een gletsjer liepen of aan een ketting
tegen een bergwand hingen, hadden we daar uiteraard heel goed opgeleide
begeleiders voor."

Quote: "Ik sta er niet vaak bewust bij stil dat ik blind ben. Ook niet op reis."

"Ik sta er niet vaak bewust bij stil dat ik blind ben, ook niet op reis. Als je
uit het vliegtuig of de trein stapt, voel je meteen dat je ergens anders bent,
door de geuren, de geluiden, de sfeer. Als we naar musea gaan, beschrijft mijn
partner wat er te zien is. Vele dingen maken een reis een beleving, er is altijd
wel iets aparts. En er zijn veel manieren van reizen. Je kan als blinde op reis
naar binnen- en buitenland, op ski-, wandel- of fietsvakantie (op een tandem).
Een collega van me is gek op Azië en gaat er parasailen, surfen en duiken. Er is
heel weinig dat niet kan."

De Hartslag Van De Stad

Dorothy De Bakker ziet nog wel een beetje, maar enkel in de periferie. "Als ik
ergens kom, maak ik onbewust een blauwdruk om de weg terug te vinden, en dat
werkt meestal. Maar mensen in de bus herkennen lukt me niet zonder begeleiding.
Bovendien reis ik niet altijd makkelijk in groep, omdat ik langere tijd nodig
heb om dingen te zien, te voelen en in me op te nemen. Vorig jaar ging ik met
VeBeS naar Macedonië en dat is enorm goed meegevallen. We beklommen bergen,
daalden af in ravijnen, namen de boot,... en kregen dankzij de aandacht voor
onze beperking voldoende tijd om alles op te nemen. Die reis deed in alle
opzichten zeker niet onder voor de manier waarop anderen op reis gaan.
Integendeel, doordat we alles bewust proberen te beleven, nemen we misschien
meer mee aan ervaringen."

Enkele jaren geleden ging Dorothy ook zelfstandig met twee vriendinnen naar New
York. "Ik vreesde ervoor: wij als slechtzienden in een miljoenenstad, maar vanaf
de eerste dag zat de stad in mijn systeem. Vooral vanwege het ritme van de stad.
Ik kon als het ware de hartslag van de stad voelen. Ik vond er makkelijk de weg,
mensen waren er beleefd en het beeld van de wolkenkrabbers tegen de felblauwe
lucht kwam op mij over als een prachtig abstract schilderij."

--------------------------------------------------------------------------------

DE DAG VAN... DAVID MELLAERTS

Quote: "Ik laat mensen de stad voelen."

Tijdens de kantooruren werkt David Mellaerts, die slechtziend is, bij het
Europees Sociaal Fonds. In zijn vrije tijd gidst hij groepen interactief door
zijn thuisstad Leuven. "Het mooiste compliment dat iemand me kan geven? Dat hij
iets, waar hij al jaren voorbijliep, dankzij mij anders bekijkt."

David Mellaerts volgde een opleiding Germaanse Filologie aan de KU Leuven. Kort
na het behalen van zijn diploma startte hij als freelancegids voor de stad
Leuven. Een jaar later kon hij bij het ESF-Agentschap in Brussel beginnen. "Ik
voelde me hier meteen thuis", vertelt David. "Via tewerkstelling willen we
sociale integratie bewerkstelligen. Als communicatieverantwoordelijke vertaal ik
technisch moeilijke inhoud naar een breed publiek."

Intussen is David, na meer dan twintig jaar, nog altijd stadsgids in Leuven. Ook
daarbij waakt hij er in de eerste plaats over dat hij zijn boodschap op een
toegankelijke manier brengt. Eind april nam hij bijvoorbeeld een dertigtal
nieuwsgierigen zonder visuele beperking op sleeptouw door de stad. Thema van de
rondleiding: 'natuursteen'. David vertelde zijn publiek onder meer over de
verschillende soorten stenen in het stadhuis, en over de poreuze travertijn van
museum M.

De Temperatuur Van Stenen

Maar vooral liet hij de mensen voelen aan de Leuvense stenen. "Onze westerse
cultuur heeft het tactiele verdrongen, maar als slechtziende doe ik er wel vaak
een beroep op. Ik spoor ziende mensen aan om hun tastzin opnieuw te gebruiken,
en vraag hen tegelijk om voor mij te kijken. Die interactie versterkt de
ervaring. Zo wees iemand me op het temperatuurverschil van stenen, iets waar ik
zelf nog nooit over had nagedacht. Zijn uitleg leerde me dat hoe hoger de
dichtheid van een steen is, en dus hoe minder zuurstof erin kan, hoe koud er die
steen aanvoelt. Want lucht is een goede geleider."

Het sterkste komt David Mellaerts uit de hoek tijdens zijn rondleidingen voor
blinden of slechtzienden. "Deze rondleidingen vloeien voort uit mijn liefde voor
architectuur en voor de stad. Omdat de mensen van deze doelgroep op weinig
plaatsen terechtkunnen, zijn mijn rondleidingen erg vernieuwend. In dit kader
heb ik samen met Patrick Devlieger het boek 'Leuven horen en voelen' met
bijbehorende cd en tactiele platen uitgebracht. We presenteren er de klassieke
bezienswaardigheden van Leuven in, maar dan op een multisensoriële manier."

--------------------------------------------------------------------------------

U/TURN NAAR TENERIFE

Na Nicaragua en Marokko voegde U/Turn met Tenerife onlangs een derde bestemming
toe aan het aanbod. Deze piepjonge vzw geeft mensen met een beperking de unieke
kans om hun grenzen te verleggen tijdens een avontuurlijke rondreis.

Voor oprichter Glenn Crynen en zijn mede-initiatiefnemers blijft het knokken om
de vzw financieel boven water te houden. Na het televisieprogramma 'Voorbij de
grens' (met fotografe Lieve Blancquaert) – waarvoor Glenn de tocht uitstippelde
die hij mee begeleidde – besloot hij vorig jaar het initiatief een structureel
verlengstuk te geven. Glenn Crynen: "Zo'n rondreis geeft een mentale boost aan
mensen met een beperking. Door te focussen op wat ze wél kunnen, krijgen ze
opnieuw zin in het leven. Sommigen staan opnieuw open voor een relatie, anderen
starten een studie of beginnen een zoektocht naar werk."

Omdat de kansen op de arbeidsmarkt voor deze mensen beperkt blijven, hoopt de
initiatiefnemer in de toekomst bedrijfsleiders en managers te overtuigen om mee
te gaan. "Als zij de mentale kracht zien van mensen met een beperking, dan
groeien hun jobkansen. Telkens sta ik er versteld van welke verrijking en
inventiviteit iemand met een beperking toevoegt aan de groep en dus ook aan een
organisatie."

Deelnemers schrijven vrij in op de geregelde afreizen naar de drie bestemmingen.
"Iedereen betaalt hetzelfde bedrag. Dat geldt ook voor de arts, kinesist en
andere begeleiders die als vrijwilliger meegaan. Bij voldoende inschrijvingen
gaat de reis door."

www.projectu-turn.com

--------------------------------------------------------------------------------

BOEK: "NU EN STRAKS"

Hoe ga je om met mensen met een verstandelijke beperking die ernstig ziek of
stervende zijn? Veel ouders, familieleden, hulpverleners, artsen en
verpleegkundigen worstelen met deze vraag. Met het beeldboek 'Nu en straks'
bieden orthopedagoge Sofie Sergeant en illustratrice Saar De Buysere een
prachtig antwoord.

Praten over sterven en de dood is in onze samenleving niet vanzelfsprekend.
Wanneer het gaat over mensen met een verstandelijke beperking volgt dikwijls het
antwoord: "Laat hen liever in het ongewisse. Wat doe je deze mensen anders aan?"
Sofie Sergeant zocht naar een manier om het onderwerp toch bespreekbaar te
maken. Net zoals bij het boek 'Dingske' over dementie, koos ze opnieuw voor een
beeldboek. "Beeldboeken met mooie, passende illustraties laten een open dialoog
toe over moeilijke thema's. Mensen met een verstandelijke beperking hebben vaak
problemen met het woord. Met illustraties overbruggen we deze afstand en
ondersteunen we het gesprek. Dit kan zowel het geven van informatie zijn, het
stellen van gerichte vragen of het aangaan van een dialoog met een open agenda.
Bij dit laatste ligt het boek gewoon op tafel en luister je naar wat de mensen
zelf spontaan vertellen."

De nood was hoog, stelde Sofie Sergeant vast. "Voor de publicatie ontving ik
vanuit verschillende hoeken mails met vragen wanneer het klaar zou zijn. Ook de
sector van de palliatieve zorgen zelf was sterk vragende partij. Almaar meer
worden zij geconfronteerd met bejaarde of zieke mensen met een verstandelijke
handicap."

Het beeldboek, de handleiding én het werkboek kosten bij Handicum 63 euro en kan
je bestellen via www.handicum.be/winkel.

--------------------------------------------------------------------------------

BOEK: "KWALITEIT VAN BESTAAN"

Eind maart lanceerde docente Vera Van Hove van de Hogeschool Gent, Faculteit
Mens en Welzijn in eigen beheer het boek 'Kwaliteit van bestaan'. Dat handelt
over de levenskwaliteit voor mensen met een verstandelijke beperking.

Vera Van Hove: "Ik stelde vast dat de term 'levenskwaliteit' geregeld opduikt in
beleidsnota's, ook bijvoorbeeld in het Perspectiefplan van minister Jo
Vandeurzen. Er was volgens mij nood aan een Nederlandstalig boek dat een
overzicht biedt van de verschillende internationale publicaties die hierover
recent verschenen. Wat bedoelen we met de 'kwaliteit van bestaan'? Welke
modellen en meetinstrumenten kunnen we gebruiken? Mijn boek vertrekt vanuit de
theorie, maar ik probeer het vlot leesbaar te maken met praktijkvoorbeelden en
gespreksfragmenten waarbij ik mensen met een verstandelijke beperking citeer."

Het boek is uitermate boeiend voor startende beroepskrachten in het
welzijnswerk, studenten, maar ook voor directies en stafleden van
welzijnsinstellingen.

Het boek kost 18 euro (excl. verzendingskosten) en kan besteld worden via
kwaliteitvanbestaan@gmail.com.

--------------------------------------------------------------------------------

INCLUSIEF MUZIEKFESTIVAL RITMIROCK

Vrijdag 2 augustus davert Fort 4 in Mortsel gegarandeerd op zijn grondvesten.
Die dag vindt er de allereerste editie plaats van het inclusieve muziekfestival
Ritmirock. Enkele van de headliners zijn de Clement Peerens Explosition en Les
Truttes.

Sheila Bollaert is een van de vier begeleiders en leerkrachten van De Thuishaven
– Ritmica die het festival in haar vrije tijd mee organiseert. "Wij willen een
volledig inclusief muziekfestival", vertelt ze. "Dit betekent dat zowel mensen
mét als zonder beperking welkom zijn als bezoeker. Daarnaast organiseren we het
festival samen met onze cliënten, volwassenen met een verstandelijke beperking.
We stelden onze werkgroep evenredig samen zodat ook hun ideeën en voorstellen
zeker aan bod komen." Ook tijdens het festival krijgen de mensen van De
Thuishaven – Ritmica de nodige taken. "Sommigen helpen bij de opbouw, anderen
zullen de drankenstands bemannen. We zoeken voor iedereen een taak die hij of
zij aankan, onder de nodige begeleiding." Ritmirock koestert stevige ambities.
Sheila Bollaert: "Voor deze eerste editie mikken we op tweeduizend bezoekers.
Nadien beslissen we of we voor een jaarlijks of een tweejaarlijks festival
gaan."

Kaartjes kosten 15 euro per persoon en kan je bestellen via www.ritmirock.be.

--------------------------------------------------------------------------------

BRUSSEL PER TANDEM

Ook dit jaar rijden er maandelijks op zaterdag of zondag weer tandemtochten uit
in Brussel en de omliggende regio. "Als u door een visuele beperking of andere
reden niet zelfstandig kan fietsen, dan bieden deze tochten de ideale
mogelijkheid voor een fijne en sportieve dagtocht", zo vertelt Kristel Peeters,
verantwoordelijke G-sport van de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

"Elke keer staat er een andere route op het programma. Het startpunt ligt altijd
in de buurt van een trein- of metrostation. We voorzien begeleiding van en naar
het station. U hoeft zelf geen tandem of begeleider te hebben, wat uiteraard wel
mag. Vanuit de sportdienst beschikken we over twaalf eigen tandems."

Deelnemen is eenvoudig. "Stuur een mailtje naar kristel.peeters@vgc.be en ik hou
u op de hoogte van de tochten. Je kan dan per e-mail bevestigen. De prijs
varieert van 2 tot 10 euro, afhankelijk van of u een begeleider en een eigen
tandem meebrengt."

www.vgc.be/sport

--------------------------------------------------------------------------------

ZORGZWAARTE-INSTRUMENT: METEN OM TE WETEN

De ontwikkeling van een nieuw zorgzwaarte-instrument is het gevolg van een
onderzoek met meer dan duizend zogenaamde 'inschalingsgesprekken' met mensen met
een beperking. Veroniek en Veronique, twee getrainde inschalers, vertellen over
hoe die gesprekken verliepen.

Hoeveel ondersteuning heeft een persoon met een beperking precies nodig? Om die
behoefte correct en objectief te bepalen, heeft men eigenlijk een instrument
nodig dat de zorgzwaarte van iemand kan meten – of met een ander woord voor
meten: inschalen. In de loop van 2012 werd zo'n zorgzwaarte-instrument (ZZI) op
punt gesteld. Voor wie het nog niet kent, het ZZI bestaat uit een geheel van
vragen die in een gesprek met de persoon met een beperking overlopen worden. Aan
de hand van de antwoorden op die vragen wordt berekend hoeveel ondersteuning
iemand nodig heeft om zo adequaat mogelijk, binnen zijn ruimere sociaal-
maatschappelijke context, in het dagelijkse leven te kunnen functioneren. De
betrouwbaarheid van dit nieuwe zorgzwaarte-instrument werd door recent
wetenschappelijk onderzoek bewezen.

Om het nieuwe zorgzwaarte-instrument zo goed mogelijk te laten werken, hebben de
makers ervan meer dan duizend van die gesprekken onderzocht. Die gesprekken
duurden ruim twee uur en ze werden gevoerd door getrainde inschalers. Bij die
gesprekken waren telkens twee informanten aanwezig: twee mensen uit de
onmiddellijke omgeving van de ondervraagde persoon met een beperking. Die
mensen, meestal een begeleider en iemand uit de familie of de vriendenkring,
konden de persoon met een beperking helpen om de antwoorden te formuleren. De
gesprekken hadden trouwens thuis bij de ondervraagde mensen plaats. Bedoeling
van het onderzoek was om na te gaan of de juiste vragen op een goede manier
gesteld werden en of het resultaat dat na de inschaling berekend werd volgens én
de inschalers én de cliënten én de informanten acceptabel was.

Veroniek Vandenrijdt en Veronique Verreijt zijn getrainde inschalers van het
Oriëntatiecentrum in Wilrijk, dat door het VAPH wordt erkend als
multidisciplinair team. Samen voerden Veroniek en Veronique bijna tachtig van
die gesprekken in de experimentele fase van de ontwikkeling van het zorgzwaarte-
instrument. "Het was toen belangrijk om het gesprek goed in te leiden", zegt
Veroniek Vandenrijdt. "Omdat dit vraaggesprek voor sommige mensen nogal
bedreigend kon overkomen, legden we de bedoeling van de inschaling goed uit."
Haar collega Veronique Verreijt beaamt dit. "Voor iemand die bijvoorbeeld schrik
had dat de ondersteuning die hij nu kreeg, door dat gesprek zou veranderen, was
het een geruststelling om te weten dat het nog maar om een experiment ging."

Quote: "Hun betrokkenheid bij deze gesprekken gaf sommige mensen rust en
vertrouwen."

Geen Te Moeilijke Vragen

De zorgbehoeften van iemand worden uitgedrukt met drie parameters:
begeleidingsintensiteit, permanentie en nachtpermanentie. Tijdens het
inschalingsgesprek overloopt de inschaler systematisch alle vragen uit het ZZI.
Deze vragen komen voort uit bestaande vragenlijsten en gaan onder meer over
zelfredzaamheid, het voorkomen van gedragsproblemen, hulp bij medische zaken, op
een inclusieve manier deelnemen aan de maatschappij,... Een van deze
vragenlijsten is de Supports Intensity Scale (SIS). "Die lijst bevat vrij
complexe vragen waar je niet simpelweg ja of nee op kan antwoorden", getuigt
Veroniek. "Ze eisen een serieuze denkoefening, die voor sommige mensen best
zwaar kan zijn."

Het VAPH is bij de ontwikkeling van het zorgzwaarte-instrument niet over één
nacht ijs gegaan. Het proces is al in 2005 begonnen met het in kaart brengen van
de zorgzwaarte van 17.000 mensen die ondersteuning kregen van een voorziening.
Daarna volgden er nog verschillende onderzoeksfasen om het instrument te
verbeteren, onder andere bij gebruikers van het zogenaamde persoonsgebonden
budget (PGB). De inschalers hebben de evolutie van nabij gevolgd. Veronique
Verreijt: "In een vorige versie zaten er nog vragen bij die niet altijd
aansloten bij de leefwereld van de mensen met een beperking. Ze moesten zich
situaties inbeelden die helemaal niet aan de orde waren, zoals 'wat als u weer
zou gaan werken?'. Die vragen waren vaak te abstract voor hen, en ze zijn
intussen dan ook geschrapt voor deze mensen."

Tijdens de ontwikkeling van het zorgzwaarte-instrument werd er voortdurend
overleg gepleegd en, waar nodig, bijgestuurd. "Het is belangrijk dat we blijven
samenkomen om dingen af te toetsen", vindt Veroniek Vandenrijdt. "Zo is de
opbouw van de vragen op ons aangeven aangepast. Moeilijke vragen kan je beter
uitstellen tot het moment dat de mensen wat meer op hun gemak zijn. Met heel
persoonlijke vragen over bijvoorbeeld incontinentie moet je niet beginnen."

Soms Emotioneel Belastend

De inschalers zijn van mening dat het huidige zorgzwaarte-instrument een goed
beeld van de ondersteuningsnoden oplevert. Veroniek: "Bij een inschrijving hoort
nu ook wel al een multidisciplinair verslag en daarbij worden verschillende
domeinen objectief bevraagd. Maar met het zorgzwaarte-instrument worden de
zelfredzaamheid en de ondersteuningsnood toch veel meer uitgediept."

De Supports Intensity Scale (SIS) bijvoorbeeld, een van de schalen uit het
zorgzwaarte-instrument, geeft niet alleen weer welk type ondersteuning iemand
behoeft, maar ook de frequentie ervan én de tijd die het in beslag neemt, in
uren en minuten uitgedrukt. "Dat geeft een accuraat beeld van de hoeveelheid
begeleiding die iemand per dag nodig heeft", verzekert Veronique. "Zoiets haal
je niet uit een gewoon gesprek, zoals nu bij een inschrijving gebruikelijk is."

De twee inschalers hopen dat mensen met een beperking op langere termijn beter
zullen worden van het zorgzwaarteinstrument. De feedback van de gebruikers was
tot nu toe overwegend positief. "Hun betrokkenheid bij het inschalingsgesprek
geeft sommige mensen rust en vertrouwen", merkte Veroniek. Collega Veronique:
"Je had mensen die oprecht blij waren met deze manier van werken, al had je er
ook die het zeer confronterend vonden. Enkele keren maakten we het mee dat
iemand het gesprek verliet omdat het emotioneel te belastend werd. In dat geval
ging deze persoon akkoord dat we met de twee informanten de verdere vragen
overliepen."

In het septembernummer van st*rk verschijnt een interview met een persoon met
een beperking die aan deze inschalingsgesprekken heeft deelgenomen.

-------------------------------------------------------------------------------

ZORGZWAARTE-INSTRUMENT: EEN BETROUWBAAR INSTRUMENT

Het wetenschappelijke onderzoeksrapport stelt dat het zorgzwaarte-instrument
versie 2012 valide en betrouwbaar is voor alle meerderjarige personen met een
beperking, ongeacht de aard van hun handicap. In zijn huidige vorm stelt het
zorgzwaarte-instrument (ZZI) de juiste vragen en werkt het met goede rekenregels
voor de berekening van de nood aan begeleiding (de B-waarde) en de nood aan
permanentie (de P-waarde). De nood aan nachtpermanentie (de N-waarde) wordt nog
bepaald op basis van het klinisch oordeel van de getrainde ZZI-inschaler. Het
VAPH heeft nu een instrument in handen dat de zorgzwaarte objectief kan meten en
dat een noodzakelijke bouwsteen is op weg naar een meer vraaggestuurde zorg. Hoe
en wanneer het zorgzwaarte-instrument concreet zal worden ingezet, wordt
momenteel nog besproken.

-------------------------------------------------------------------------------

SPORT: MIJLPALEN IN ANTWERPEN

Quote: "Door te lopen word ik sterker in mijn hoofd."

Met meer dan 35.000 deelnemers kende de 10 Miles in Antwerpen op 21 april een
recordopkomst. Onder hen een aantal mensen met een beperking. "Sport is goed
voor de zelfcontrole en het doorzettingsvermogen."

Lenny Lootens is zes jaar, maar hij beschikt over een volwassen
doorzettingsvermogen. Vier jaar geleden werd hij samen met zijn ouders getroffen
door een zwaar ongeval, waardoor hij in een rolstoel terechtkwam. Dat belette
hem niet om karateka te worden. Samen met zijn vader Wesley en grote zus Katoo
doet hij aan full contact karate en op de 10 Miles van Antwerpen liepen ze samen
de Kids Run van 1 kilometer.

"Vanaf de eerste karateles zag ik Lenny sterk vooruitgaan, niet alleen door de
beweging, maar ook vanuit het gevoel ergens bij te horen", vertelt Wesley.
"Sport geeft kinderen doorzettingsvermogen en zelfcontrole, en doet hun
levenskwaliteit toenemen. Aan doorzettingsvermogen heeft Lenny geen gebrek: vier
jaar geleden leek hij nog zeker tot zijn 18de veroordeeld tot een
beademingstoestel. Doordat hij alles zelf wilde doen, hoe moeilijk dat ook ging,
herstelde hij veel sneller dan verwacht. De Kids Run werkt hij helemaal autonoom
af."

Quote: "Tot voor kort moest ik Jensen meestal duwen. Nu doet hij alles alleen."

Een maand geleden sloot ook Jensen Van Geyt (12) zich aan bij de karateclub. Hij
lijdt net als zijn vader aan de ziekte van Strümpell-Lorrain, een aandoening van
het ruggenmerg. Dat verhindert hem niet het beste van zichzelf te geven in de
karateles, en ook tijdens de Kids Run. "Ik vind het superleuk om aan sport te
doen", vertelt Jensen. "Vanaf de eerste karateles had ik de microbe te pakken,
en ik ga ervoor. Ik heb nu wel gekneusde knokkels, misschien ben ik een beetje
te enthousiast geweest..."

Ook Christel, de mama van Jensen, ziet heilzame effecten van de sport. "Tot voor
kort moest ik Jensen meestal duwen als we naar school gingen, maar nu doet hij
alles alleen, ook op drempels en de tram."

Voor de Kids Run hadden beide kinderen zich niet specifiek voorbereid. Trainen
doen ze sowieso al veel in de judoschool. "Bij karate doe je veel
krachtoefeningen, maar natuurlijk is het nog wat anders om een lange afstand te
lopen", zegt Wesley.

"Ik ben zelf op het idee gekomen door een filmpje op internet van een man die
samen met zijn zoon de marathon loopt. Ik had het vroeger erg moeilijk met het
feit dat ik nooit samen met mijn zoon aan sport zou kunnen doen, maar nu hebben
we toch een manier gevonden, en dat doet ons beiden goed."

Alle Begin Is Moeilijk

Stefan Jawitz (17) werd in 1996 geadopteerd en komt uit Roemenië. Hij heeft een
verstandelijke handicap, maar is erg sportief. "Ik ben dol op lopen en doe het
twee of drie keer per week. Ik voel me er veel sterker door, niet alleen mijn
lichaam, maar ook in mijn hoofd. Thuis in Watermaal-Bosvoorde train ik geregeld
met andere jongeren, onder meer aan de Zatopekacademie, waar ik de jongste loper
ben, en ik beoefen ook andere sporten: klimmen, voetbal, minivoetbal en
zwemmen."

De 10 Miles in Antwerpen is niet de eerste wedstrijd die Stefan meeloopt. Zo
deed hij onlangs mee in Louvain-la-Neuve en heeft hij al drie keer de 20 km van
Brussel op zijn palmares staan. "Het lopen op zich ben ik dus wel gewend, alleen
het vertrekken is soms nog wat moeilijk. Ik houd niet van te veel drukte om me
heen. Maar zodra ik vertrek, voel ik me weer op mijn gemak. Voor de koers loop
ik samen met iemand anders. Door mijn handicap is het moeilijk om een
gelijkmatig tempo te houden, dus is het makkelijk als ik gewoon een andere loper
kan volgen. Vroeger was het niet makkelijk daar iemand voor te vinden, omdat ik
heel enthousiast ben en niet iedereen even gemotiveerd of snel is. Maar Sofie
van Handicap International kent me, en zij zoekt nu iemand met wie ik samen kan
lopen."

Op De Voet Volgen

Michel Van Wambeke (37) neemt deel voor Handicap International. Hij loopt al zes
jaar en doet voor de derde keer mee aan de 10 Miles. "Ik heb een zicht van
slechts 5%. Bij het lopen moet ik daarom iemand kunnen volgen, maar hier is er
volk genoeg. Alleen van de tunnels en de overgang van licht naar donker ben ik
wat bang, maar als ik achter iemand met een wit of geel T-shirt loop, zal dat
wel lukken. Voor de rest is het altijd wat hopen dat er niet te veel stoepen of
obstakels zijn onderweg."

Trainen doet Michel wel alleen, op bekend terrein waar geen verkeer is. "Hier
bevind ik me in een onbekende omgeving, wat heel anders is. Zo houd ik er
rekening mee dat ik de weg na aankomst zal moeten terugvinden. Ik heb de route
van de finish naar hier al in mijn hoofd geprent om zelf terug te komen. Die
route is intussen een automatisme geworden."

Wil je meer weten over het karateproject, kijk dan op http://projectlenny.be.

-------------------------------------------------------------------------------

SPORT: VAPH-DEELNEMERS LOPEN VOOR HET GOEDE DOEL

Ook een groep collega's van het VAPH besloot spontaan deel te nemen aan de
Antwerp 10 Miles. Ze liepen niet om te winnen, maar voor het goede doel. De
deelnemers lieten zich sponsoren en gaven de opbrengst aan Handicap
International voor projecten voor fysieke revalidatie. In totaal sloten zich 163
mensen aan bij het 'We Repair Lives'-team van Handicap International.

-------------------------------------------------------------------------------

STAND VAN ZAKEN OP DE REVA-BEURS

Quote: "Fietsen zijn nog altijd een trend."

Van 25 tot 27 april werd in de Gentse Flanders Expo de REVA-beurs georganiseerd.
Al wie op zoek was naar informatie over hulpmiddelen voor personen met een
beperking, voor zowel mobiliteit of thuis als voor sport of op reis, kon er
terecht. De beurs klopte af op maar liefst 15.409 bezoekers. Ook het VAPH en het
KOC (Kenniscentrum Hulpmiddelen) waren er aanwezig met een gedeelde stand.

De stand van het VAPH en het KOC op de REVA -beurs in Flanders Expo was op zijn
minst opmerkelijk te noemen: geen papieren brochures maar wel twee grote
touchscreens waar iedereen naar hartenlust kon opzoeken wat ze nodig hadden. En
dat bleek een groot succes. "We werden er echt over aangesproken", zegt Heidi
Verhoeven van het KOC. "De bezoekers vonden het een tof initiatief. Ze konden
via die touchscreens surfen naar onze website, al onze brochures bekijken of ze
elektronisch bestellen zodat ze die achteraf via mail toegestuurd krijgen. De
mensen konden ook onze volledige databank raadplegen. Als kenniscentrum
verzamelen we alle informatie over hulpmiddelen, zonder onderscheid te maken of
ze terugbetaald worden of niet, en zonder commerciële insteek."

Dossierkennis Beschikbaar

Ook op de VAPH-stand konden bezoekers via een touchscreen de website raadplegen
en alle brochures van het VAPH opzoeken. Voor het VAPH is de REVA -beurs ieder
jaar een ideaal moment om persoonlijk kennis te maken met het publiek. Gino
Klaassen van het VAPH: "Veel personen met een beperking kwamen ons op de beurs
bezoeken met praktische vragen over de status van hun dossier. We hebben er dus
voor gezorgd dat we vanuit onze stand op Flanders Expo toegang hadden tot onze
elektronische dossiers. De meeste mensen echter bezoeken eerst de beurs en komen
dan bij ons vragen of er een tegemoetkoming mogelijk is voor wat ze willen
kopen."

Quote: "Geen papieren brochures maar twee grote touchscreens waarop de mensen
konden opzoeken wat ze nodig hadden."

Wat zijn de populairste hulpmiddelen? "We krijgen momenteel enorm veel aanvragen
voor tegemoetkomingen voor bedden, trapliften en optrektoestellen", vertelt
Frans Caestecker van het VAPH. "Op onze stand van de REVA-beurs kregen we ook
veel vragen in verband met fietsen. Dat was vorig jaar al een trend, en fietsen
blijven dus populair."

-------------------------------------------------------------------------------

BOEK: "KIJK IK KOOK"

Grafisch vormgeefster Lise Weuts heeft een nicht met het syndroom van Down. Door
samen met haar te koken werd het haar duidelijk dat er nood is aan
aantrekkelijke en gespecialiseerde boeken die de zelfstandigheid van deze
doelgroep bevorderen. Het idee voor 'Kijk Ik Kook' was geboren.

'Kijk Ik Kook' wil mensen met een verstandelijke beperking helpen zelf te koken.
De recepten worden stapsgewijs weergegeven in een eenvoudig fotoverhaal.
Daarnaast is de tekst geschreven in grote letters en korte zinnen. Bij elk
recept staat er een beeldend overzicht van de ingrediënten en
keukenbenodigdheden. Zo kunnen ook mensen die niet kunnen lezen, gebruik maken
van dit boek.

'Kijk Ik Kook' is uitgegeven bij Lannoo en kost 29,99 euro. Het is ook
verkrijgbaar in de boekwinkel.

-------------------------------------------------------------------------------

AANGEPASTE SPEEL-O-THEKEN

Spelen is van groot belang voor de ontwikkeling van een kind, ook voor een kind
met een beperking of langdurige ziekte. Daarom werden er speel-o-theken
opgericht. "Omdat kinderen met een beperking dikwijls pas later of soms helemaal
niet aan spelen toekomen, probeert de speel-o-theek hen hierbij te stimuleren
door aangepast speelgoed uit te lenen en een snoezelruimte aan te bieden",
vertellen Els Hoste en Emilie Theuninck van Speel-o-theek De Piepbal. "Dat is
een veilige, sfeervolle omgeving waar kinderen al spelend gestimuleerd en
geprikkeld worden, dankzij aangepaste muziek, lichteffecten, beweging en
trillen. Ouders of andere begeleiders krijgen in de Speel-o-theek ook hulp bij
het uitkiezen van een geschikt stuk speelgoed, en mensen die beroepsmatig met
deze kinderen bezig zijn, kunnen geschikt oefenmateriaal ontlenen. Het materiaal
is ingedeeld volgens de ontwikkeling van het kind, om lichamelijke,
verstandelijke en socio-emotionele vaardigheden te oefenen."

Tijdens de schoolvakanties zijn speel-o-theken vaak enkel bereikbaar na
telefonische afspraak. Zie www.spelotheken.be.

-------------------------------------------------------------------------------

WEBSITE: infoNAH

Alle info over niet-aangeboren hersenletsels (NAH) is te vinden op een website.

De website infoNAH verzamelt alle Vlaamse initiatieven met betrekking tot niet-
aangeboren hersenletsels (NAH). De site wil een gids zijn voor mensen die in hun
omgeving of professioneel te maken hebben met NAH. Niet alleen patiënten, maar
ook hun familie en hulpverleners kunnen er dus terecht. Je vindt er onder meer
informatie over NAH , hulpverleners, ontmoetingen met lotgenoten, publicaties,
nuttige links en zo meer.

De site is een initiatief van Sig vzw, dat zich tot doel stelt de
levenskwaliteit van mensen met functioneringsproblemen en hun omgeving te
bevorderen via inclusie en integratie. Zij werken hiervoor samen met Dynahmiek,
dat ontmoetingen en vrijetijdsbestedingen organiseert voor mensen met een niet-
aangeboren hersenletsel. De makers roepen bezoekers op om de informatie op de
site mee aan te vullen, tips te geven of vragen te stellen die ze nu nog niet
beantwoord zien.

www.infonah.be
Je vindt infoNAH ook op Facebook: www.facebook.com/Infonah.