Alle veelgestelde vragen

Als het MDT op basis van de normscores, zelf een totaal IQ van de gestandaardiseerde test kan berekenen, dan mag dat. Wanneer de crossbatterijbenadering voor een CHC-profiel correct wordt toegepast, dan zijn normaal gezien alle relevante subtesten (en scores) voor een totaal IQ beschikbaar. Als niet alle noodzakelijke subtestscores voorhanden zijn, betekent dat dat de crossbatterijbenadering niet correct toegepast is. Als niet alle basis-subtesten voorhanden zijn, dan is een nieuwe testafname aangewezen.

De diagnose verstandelijke handicap moet door een master psycholoog of orthopedagoog gesteld worden. Als de klinisch psycholoog of orthopedagoog van het MDT de diagnose verstandelijke handicap wil stellen op basis van een IQ-test die door een bachelor psycholoog is afgenomen, dan is het belangrijk dat de omstandigheden van de testafname en de belangrijke observaties goed beschreven zijn bij de test. Louter de scores van de IQ-test volstaan dus niet voor het aantonen van het intelligentiecriterium. 

Daarnaast moet er ook voldoende aandacht zijn voor  de andere diagnostische criteria (ontwikkelingscriterium en criterium adaptief gedrag). De klinisch psycholoog/orthopedagoog van het MDT moet er dus voor zorgen dat het hele diagnostisch proces zoals beschreven op onze website doorlopen werd.

In dat luik verwachten we de resultaten van alle testen en onderzoeksmethoden die gebruikt zijn om de diagnose ASS te stellen. Dat kan gaan over observaties, een eventuele ADOS, ABAS-3-NL, IQ-gegevens, andere testgegevens. Bij die vraag moeten dus niet enkel testgegevens verwerkt worden, maar mogen ook de onderzoeksmethoden beschreven worden. Bij deze vraag moeten nog niet alle gedragskenmerken beschreven worden, maar kunt u verwijzen naar de vraag over de dyade/triade: bv. bij type onderzoek beschrijft u bv. 'observatie'; bij resultaten beschrijft u 'tijdens de observatie werden gedragskenmerken van ASS geobserveerd. Die kenmerken worden beschreven bij de triade/dyade'.

Bij de resultaten van de onderzoeken is het niet de bedoeling om de volledige stoornis te beschrijven, maar louter de onderzoeksresultaten. Bij de vraag naar de etiologie verwachten we zeker geen ellenlang antwoord, maar een concrete en beknopte beschrijving van hoe de stoornis zich manifesteert bij de specifieke cliënt waarvoor de module opgesteld wordt. Daarbij willen we vooral informatie over de oorzaak. We geven enkele voorbeelden over het onderscheid:

• Stoorniscode G72 (myopathie secundair): 
  • Etiologie en aandoening: De persoon kreeg de diagnose ‘critical illness myopathie (CIM)’. Die werd veroorzaakt door een ernstige COVID-infectie in mei 2022. De persoon lag  36 dagen op intensieve zorgen. Hij werd beademd en lag 20 dagen in coma.
  • Onderzoeken: Hier willen we bv. het meest recente EMG, een spierbiopt …
• Stoorniscode G931 (hersenanoxie sequellen):
  • Etiologie en aandoening: De persoon heeft een langdurige bewustzijnsstoornis en een minimaal bewuste toestand door tijdelijke anoxie van de hersenen. De aandoening is ontstaan door een arbeidsongeval op 2 februari 2023 waarbij de persoon langdurig geklemd zat tussen een automatische poort.
  • Onderzoeken: Hier kunnen een EEG, NMR van de hersenen etc toegevoegd worden.
• Stoorniscode G319 (neurodegeneratieve aandoeningen NEG)
  • Etiologie en oorzaak: Er is sprake van een degeneratief lijden van het cerebellum. De oorzaak is op heden nog niet met 100% zekerheid gekend, het genetisch onderzoek is nog lopende.
  • Onderzoeken: NMR van de hersenen (toont atrofie van kleine hersenen en hersenstam), PET-scan, eventuele resultaten van genetisch onderzoek die wel al gekend zijn …

MDT’s werken best alle stoornissen (met een impact op het functioneren) apart uit. Op die manier hebben wij als VAPH voor elke stoornis zeker alle noodzakelijke informatie. Dat is vooral belangrijk bij combinaties van stoornissen met psychiatrische problematieken. Bij die problematieken moeten de behandelingen en langdurigheid namelijk zeer goed uitgewerkt worden. Als de psychiatrische problemen samen met bv. een verstandelijke handicap uitgewerkt worden, merken we immers vaak dat cruciale informatie ontbreekt.

Als u daardoor meer dan vijf codes nodig hebt, dan kunnen de stoornissen die terug te brengen zijn tot één aandoening, ook geclusterd worden op dat niveau (bv. bij MS of een CVA). Die clustering moet altijd gebeuren in samenspraak met alle MDT-leden (arts, psycholoog/orthopedagoog en sociale discipline).

De psychoses moeten dus apart uitgewerkt worden. Ook een amputatie bij diabetes wordt best apart uitgewerkt als het aantal stoorniscodes dat toestaat.

Tekst kopiëren en plakken moet ten allen tijde vermeden worden. Bij gekopieerde tekst zal de VTC immers minder geneigd zijn om alle informatie te lezen, wat een negatieve impact op de beslissing kan hebben. Probeer daarom per onderdeel te focussen op de volgende zaken:

• In het algemeen beeld van module A moeten de participatieproblemen niet één voor één beschreven worden. Daar verwachten we dat het MDT algemeen (in enkele zinnen) beschrijft wat er moeilijk loopt. Op de website vindt u een voorbeeld van een goed algemeen beeld terug. Zoals u daar kunt zien, betreft dat een heel algemene beschrijving.
• Bij de stoornissen wordt wel een gedetailleerde beschrijving verwacht, maar dan uitgesplitst per stoornis. Het klopt dat dat niet altijd gemakkelijk is, maar probeer zeker niet te werken met copy/paste. Verwijs eventueel naar beschrijvingen bij andere stoornissen als er te veel overlap bestaat.
• Ten slotte is het bij de conclusie niet de bedoeling om alles tot in detail te beschrijven. Daar moet het MDT vanuit de reeds beschreven problemen motiveren waarom de persoon erkend kan worden als een persoon met een handicap rekening houdende met de definitie handicap (het gaat over een ernstig en langdurig participatieprobleem). Ook daar volstaan enkele zinnen die beknopt en concreet de essentie beschrijven.

In het globaal beeld van module D worden de beperkingen bij alle domeinen bevraagd over alle stoornissen heen. In module A worden niet enkel de beperkingen, maar ook de participatieproblemen bevraagd en dat specifiek per stoornis. Het is bij module A dus niet de bedoeling dat alle levensdomeinen beschreven worden, maar dat het MDT specifiek per stoorniscode beschrijft op welke manier die stoornis leidt tot participatieproblemen. Daarbij volstaat het om de levensdomeinen te benoemen die het meest ernstig geïmpacteerd worden. Bijvoorbeeld bij een motorische stoornis: in module A moet het MDT beschrijven dat een persoon moeite heeft met transfers en dat hij daardoor niet zelfstandig kan instaan voor zijn lichamelijke verzorging en mobiliteit. Voor module A volstaat dat. In module D moet bij de vraag naar beperkingen en participatieproblemen veel meer concreet beschreven worden bij welke concrete transfers er problemen zijn, bij welke concrete activiteiten binnen het domein etc.

Het is inderdaad de bedoeling om altijd alle stoornissen met een impact op het functioneren uit te werken. In principe zou dat niet zo tijdsintensief mogen zijn omdat het mogelijk is om een vorige module A te kopiëren en dan verder uit te werken. Bij de overstap van helios naar Mijn VAPH is het echter niet mogelijk om met een kopie te werken omdat de velden veranderd zijn. Na verloop van tijd zal dat echter steeds minder voorvallen omdat er steeds meer modules in de nieuwe applicatie aangemaakt worden.

Als er na een module A uit Helios toch een nieuwe module A nodig is, dan is het de bedoeling dat de informatie uit de oude module gekopieerd wordt naar de nieuwe module, in het daarvoor voorziene tekstveld. Probeer de nodige informatie dus gericht te plakken waar nodig. Als er bijvoorbeeld bij ASS nog sprake was van een monodisciplinaire diagnose door een psychiater, dan moet u in de nieuwe module A de psycholoog/orthopedagoog aanduiden, aangeven dat die niet betrokken was en in het veld daaronder motiveren dat het een oude diagnose (van voor 2012) betreft.

Als het MDT alles heeft gedaan om de noodzakelijke informatie te bekomen, maar toch geconfronteerd wordt met ontbrekende informatie, dan is het belangrijk dat het MDT dat altijd goed motiveert. Op de website vindt u bij een heel aantal onderdelen terug op welke manier u dat kunt doen. We geven enkele voorbeelden:

• Bij een bepaalde stoornis zijn niet alle juiste disciplines betrokken (bv. bachelor i.p.v. master psycholoog; ontbrekende psychiater …). Op de pagina Stoornissen kunt u onder de rubriek ‘disciplines’ terugvinden hoe u daarmee moet omgaan.
• Er ontbreekt een recent motorisch of functioneel bilan. Op de pagina  Motorische stoornis wordt beschreven welke disciplines het motorisch en/of functioneel bilan mogen opstellen. Als het MDT zelf één van die disciplines in dienst heeft, kan het MDT ervoor kiezen om die personen het bilan in kwestie zelf te laten opstellen. Als dat niet haalbaar is, moet goed gemotiveerd worden waarom de noodzakelijke informatie ontbreekt en welke acties het MDT ondernomen heeft om de informatie te bekomen.
• Er is geen informatie over de schoolloopbaan gekend. Op de pagina Meer rubrieken wordt uitgelegd hoe u daarmee kunt omgaan.

De vereenvoudigde aanvraag is ontworpen om personen met een handicap of hun wettelijke vertegenwoordigers toe te laten om zelf eenvoudige aanvragen bij het VAPH in te dienen. Wanneer een MDT een aanvraag indient voor een hulpmiddel of aanpassing waarvoor een vereenvoudigde aanvraag volstaat, wordt de aanvraag wel behandeld. Er wordt echter geen vergoeding uitbetaald door het VAPH, zelfs als een module D wordt gebruikt in plaats van een van de formulieren voor de vereenvoudigde aanvraag.

Volgens de regelgeving moet het MDT beschikken of beroep kunnen doen op minimaal een arts. De arts die deel uitmaakt van het team hoeft dus niet in dienst te zijn van de organisatie, maar moet zich wel engageren om ervoor te zorgen dat de MDT-werking voldoet aan de minimale kwaliteitseisen van het VAPH voor MDT's. De arts maakt vast deel uit van het team, omdat de leden gezamenlijk overleg plegen over alle dossiers. De arts moet goed op de hoogte zijn van de VAPH-richtlijnen en die consequent toepassen bij alle adviesvragen. De behandelende arts van een cliënt kan dus niet als lid van het MDT worden beschouwd. Per rol (bv. arts, hulpmiddelendeskundige) kunnen wel meerdere personen als MDT-lid worden opgegeven.

Hulpmiddelendeskundigen moeten minimaal een bachelordiploma in een paramedische discipline hebben. Personen met een ander bachelordiploma die voor 1 juli 2019 als hulpmiddelendeskundige in een MDT werkten, worden op basis van ervaring als gelijkwaardig beschouwd voor het functioneren als hulpmiddelendeskundige binnen hetzelfde team.

Zodra een aanvraag bij het VAPH is opgestart, moet die binnen een bepaalde termijn vervolledigd worden om de oorspronkelijke aanvraagdatum te behouden. Die startdatum is belangrijk wanneer de aankoop van het hulpmiddel of de aanpassing al voor de aanvraag of tijdens het adviesproces plaatsvond. Hoewel we afraden om dat te doen, is het wel toegestaan. Als de aanvraag niet binnen de wettelijk bepaalde termijn vervolledigd wordt (voor IMB-aanvragen is dat 6 maanden vanaf de startdatum), wordt de aanvraagdatum aangepast naar de datum waarop de aanvraag volledig is ingediend (meer info). 

Als het door omstandigheden buiten de controle van het team of de aanvrager niet mogelijk is om de aanvraag tijdig af te ronden, kan er vóór het vertstrijken van de termijn een beroep op overmacht worden gedaan. 

Intern overleg is noodzakelijk wanneer er een adviesvraag van een cliënt is. Wekelijks overleg is dus niet nodig als er geen adviesvragen zijn om te bespreken binnen het MDT. Elk advies dat voor het agentschap wordt opgesteld, moet echter wel multidisciplinair besproken worden.

Het VAPH organiseert jaarlijks een aantal opleidingen rond specifieke hulpmiddelen gericht aan MDT’s. Volgens de regelgeving moet minstens een MDT-lid (niet noodzakelijk het volledige team) de opleidingen op eigen initiatief volgen wanneer er een uitnodiging wordt ontvangen. Er kan echter ook worden besloten om een opleiding niet te volgen, bijvoorbeeld als die al eerder is gevolgd, niet relevant is voor de advisering die het MDT wil bieden, of als deelname op de voorgestelde data niet mogelijk is.  

Het volgen van de opleiding is in principe een keer nodig voor de erkenning, zolang de persoon die de opleiding gevolgd heeft binnen het MDT werkzaam blijft. Een opfrissing na verloop van tijd is echter aanbevolen.

De opleiding over de methode van persoonlijke adviesverlening van het KOC is verplicht voor elke hulpmiddelendeskundige in het MDT die verslagen (Module D) opstelt en indient bij het VAPH. Voor IMB-adviesverlening moet dus minstens één hulpmiddelendeskundige deze opleiding hebben afgerond. Hoewel het aanbevolen is dat ook de andere teamleden de opleiding volgen, hoeft niet elk MDT-lid dat te doen om de erkenning als IMB-MDT van het VAPH te verkrijgen.

De voorwaarde die op de website vermeld wordt, is dat de arts een doctor in de genees-, heel- en verloskunde of een master in de geneeskunde moet zijn. Er is geen vereiste voor verdere specialisatie. Dat kan een huisarts zijn die voor de voorziening werkt, maar dat kan ook een andere specialist zijn.

Het is de bedoeling dat een MDT alle cliënten bedient die de vraag stellen naar advisering. Als het MDT niet kan ingaan op de vraag van een cliënt, mag die niet zomaar geweigerd worden. De cliënt moet dan minstens gericht doorverwezen worden naar een ander MDT.

Een erkenning voor de advisering van IMB-ondersteuning geldt voor alle ondersteuning die gevat is door het BVR van 13 juli 2001, m.a.w. het volledige IMB-aanbod. De tegemoetkomingen van huurpakketten voor communicatie, computeraanpassingen en omgevingsbediening in het kader van een SDA is niet in het IMB-besluit opgenomen en gebeurt dus niet door IMB-MDT's. 

De geografische spreiding van de MFC's en VZA's die een erkenning vragen als MDT voor de advisering van IMB-ondersteuning, zal een ondergeschikte rol spelen bij de beoordeling en zal in de praktijk wellicht geen probleem vormen.