Samen met de invoering van de persoonsvolgende financiering werd in 2017 het principe ingevoerd dat iedere persoon, ongeacht de wijze waarop hij zijn ondersteuning organiseert, zelf instaat voor zijn eigen woon- en leefkosten.
Wie vanaf 1 januari 2017 voor het eerst een overeenkomst sloot met een vergunde zorgaanbieder betaalde al woon- en leefkosten.
Er was echter een overgangsperiode voor gebruikers die voor 2017 een individuele dienstverleningsovereenkomst (IDO) hadden gesloten met een vergunde zorgaanbieder, waarbij een bijdrage werd aangerekend. In dit geval bleef de gebruiker aan die zorgaanbieder een bijdrage betalen tot de zorgaanbieder de overstap naar woon- en leefkosten maakte.
Sinds 1 januari 2021 zijn alle vergunde zorgaanbieders echter voor al hun cliënten verplicht overgestapt naar woon- en leefkosten.